Door het onverwachte faillissement van het Slotervaartziekenhuis en de medische centra in onder andere Lelystad verloren achttien Windesheimstudenten hun stageplek. Dankzij snel en actief optreden werd het overgrote deel snel ondergebracht bij andere instellingen.
Het faillissement kwam voor velen als een donderslag bij heldere hemel – voor patiënten, medewerkers én stagiaires. Voor wat betreft het domein gezondheid en welzijn in Zwolle ging het om twaalf stageplekken; vijf in Slotervaart en zeven in Lelystad. Allemaal derde- en vierdejaars studenten verpleegkunde die net acht weken “onderweg” waren. In Almere, bij de opleiding logopedie en verpleegkunde, zagen ze zes stageplekken verdwijnen.
Stagecoördinator Ronald Uittenbroek: ‘Hier op Windesheim hebben we gelijk, samen met het stagebureau, actie ondernomen om nieuwe stageplekken te regelen. Wat ik overigens heel mooi vond was dat sommige studenten aanboden om zélf te zoeken. Dat is in sommige gevallen ook gelukt.’
Drie ziekenhuizen in de regio (Zwolle, Apeldoorn en Hardenberg) kregen direct een mail waarin de situatie werd uitgelegd. Daar werd door verschillende docenten direct achteraan gebeld: ‘En ik moet zeggen, die hebben top gereageerd. Met name Isala heeft echt goed gekeken waar en hoe ze een oplossing konden bieden. Binnen een week hadden we daar zes stagiaires ondergebracht.’
Inmiddels hebben alle twaalf Zwolse stagiairs weer een stageplek. Twee of drie daarvan niet in een ziekenhuis. Uittenbroek: ‘We hebben graag dat studenten tijdens hun opleiding ook daar een keer stage lopen, dat ze kennismaken met het hele “zorgpalet”, maar dat komt wel goed. We hebben trouwens ook contact gezocht met de examencommissie om ervoor te zorgen dat deze twaalf een paar weken extra tijd zouden krijgen.’
Ook Almere was in staat de studenten te herplaatsen, zo vertelt hoofddocent Judith Reijman Hinze: ‘Binnen een week hadden ze een nieuwe stageplek bij onze partners die actief meedachten over oplossingen. Ze konden terecht bij het Flevoziekenhuis, Coloriet en het Bovenij ziekenhuis.’
Eind goed al goed, maar heeft Uittenbroek er ook iets van geleerd? ‘Nou… Wat we geleerd hebben is hoe waardevol onze investering in relatiebeheer is geweest en de samenwerking met het stagebureau van de opleiding. Elke zorginstelling is tegenwoordig gekoppeld aan een docent van de opleiding; die kennen “hun” instelling goed, hebben daar nauw contact mee, en die docenten naar de ziekenhuizen gebeld. Die investering in relatiebeheer heeft zich echt uitbetaald. Daarnaast denk ik dat we geleerd hebben dat we kritisch moeten zijn. We wisten dat de financiële situatie van die ziekenhuizen wankel was; er zijn momenteel nog een paar ziekenhuizen waar dat speelt. Dat merk je dan ook aan de zorg die daar wordt geboden. Daar moeten we op letten. En juist omdát we nauwere banden hebben met de instellingen kúnnen we naar hen toe ook kritischer zijn.’ (MH)
