Tag Archives: Özcan Akyol

Özcan Akyol: ’Ga maar weg’

Nu was ik vroeger echt niet het braafste jongetje van de klas, dus ik kan heus wel iets hebben, maar tijdens een lezing op een middelbare school in Den Haag, in het kader van de leesbevordering onder jongeren, werd het wangedrag me even te ...

Özcan Akyol: Armoede

Kort geleden werd de Armoedeweek georganiseerd op Windesheim. Een goed en noodzakelijk initiatief over een onderwerp dat nog steeds in taboesferen verkeert. Ik weet er alles van. Het eerste deel van mijn jeugd werd ontsierd door ontberingen ...

Özcan Akyol: Burgerschap

Als columnist merk ik dat veel mensen, die tot voor kort nog geen drie ministers konden noemen, plotseling stampvoetend allerlei analyses de wereld in kegelen, met de onderliggende boodschap dat er helemaal niets aan onze (lokale) overheden ...

Özcan Akyol: Arm maakt creatief

In mijn eerste week op Windesheim, bijna vijftien jaar geleden, vertelde onze mentor dat we absoluut het Basisboek Journalistiek moesten aanschaffen. Ik baalde. De jongen die naast me zat, hield als een blije eikel zijn eigen exemplaar omho ...

Özcan Akyol: Dreigbrieven

Een keer om de zoveel tijd – ritme en logica zitten er niet in – krijg ik een mailtje van de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). Ze schrijven altijd dat ik weer niet aan mijn betalingsverplichting heb voldaan. De aanhef van het bericht is st ...

Özcan Akyol: Dieptepunt

Mocht er al iets vrijkomen, een paar schamele vierkante meters, of een volwaardig studiootje, dan vragen ruim honderd mensen om een bezichtiging. En dat leidt begrijpelijkerwijs tot veel teleurstelling en frustraties. Ik zat in dezelfde sit ...

Özcan Akyol: Kopstoot

Op het allereerste studentenfeest dat ik bezocht, vroeg een potig mannetje fluisterend of hij drugs van me kon kopen. Ik vertelde hem dat ik zijn nieuwe klasgenoot was, en dus niet de lokale dealer uit Zwolle. Hij verdween meteen, zonder zi ...

Özcan Akyol: Niets is vanzelfsprekend

Een paar jaar geleden zaalvoetbalde ik elke vrijdagvond in competitieverband. Op een bepaald moment, na een mislukt schot, kwam ik ongelukkig terecht op de harde ondergrond en scheurde ik – naar later bleek – twee enkelbandjes in mijn linke ...

Özcan Akyol: Bubbel

Sinds een aantal weken, eigenlijk vanaf het moment dat de term ‘de Britse mutant’ viel, moeten alle medewerkers van een interviewprogramma dat ik presenteer zich preventief laten testen, zowel bij de lokale GGD, een etmaal van tevoren, als ...

WIN-columnist Özcan Akyol in Het Vliegende Paard

Weet je nog niet wat je moet gaan stemmen? Komende donderdag is presentator, auteur en WIN-columnist te gast in studentencafé Het Vliegende Paard. Hij gaat dan in debat met politieke kopstukken. Kan ik na mijn studie nog wel een woning kope ...

Özcan Akyol: Naar elkaar omkijken

Elke maandagochtend, om klokslag 11 uur, klinkt onze deurbel, hard en onnodig vaak. Mijn moeder staat dan op de stoep. ‘Ben je er weer?’ vraag ik altijd gekscherend.‘Jullie huis is een troep. Ik moet het schoonmaken.’‘Daar ben je eigenlijk ...

Özcan Akyol: Nachtelijk verkeersplan

Tien jaar na mijn studie ben ik me bewust van hoe bevoorrecht ik destijds was. En tegelijkertijd heb ik het te doen met alle studenten die nu noodgedwongen alleen op hun kamer zitten, of bij hun ouders. Studeren is ook beleven. Dat heb ik i ...

Özcan Akyol: Een kneep in de billen

Als ik lezingen geef, mag ik naar afloop mijn boeken signeren voor mensen die belangstelling hebben in een exemplaar. Mijn publiek is best op leeftijd, om het aardig te zeggen. Toen ik op Windesheim zat, droomde ik van allerlei blonde vamps ...

Özcan: Wietplanten

Op de eerste dag van mijn studie Journalistiek kreeg ik meteen slecht nieuws van onze mentor: het was verplicht om een laptop te bezitten. Alleen daarop konden we de verschillende opdrachten uitvoeren, zoals het uittikken van nieuwsberichte ...

Özcan Akyol: Bajesbieb

Een keer in de zoveel tijd geef ik lezingen of workshops in gevangenissen. Dat zijn meestal bijzondere ervaringen. Vooral als iemand vertelt dat hij veroordeeld is voor moord en normaal gesproken niet meer vrij zal komen. Aan het einde van ...

Özcan Akyol: Dan maar dom

Door het gebruik van de Engelse taal in het onderwijs, een kwestie die de gemoederen tegenwoordig flink bezighoudt, kunnen er weleens misverstanden ontstaan. Dat ondervond ik vroeger zelf ook op Windesheim. En ik was niet de enige. Tijdens ...

Özcan Akyol: ‘Zoiets als Floortje’

Als ik tegenwoordig in aanraking met studenten kom, bijvoorbeeld na een lezing, of tijdens een andersoortig evenement waar ik mag optreden, informeren ze vaak naar het pad dat ik heb bewandeld om schrijver én presentator te worden. ‘Dank u ...

Özcan Akyol: Indringer

"Precies twaalf jaar geleden liep ik voor het eerst richting Windesheim, ietwat geïntimideerd door de grote gebouwen en vooral de enorme hoeveelheid studenten." ...