Ongeveer tien jaar geleden kregen we bij domein Gezondheid en Welzijn een nieuwe directeur: ‘X’. X begon direct de boel op te schudden, zoals moderne managers dat plegen te doen. X had al schuddende razendsnel vrijwel iedereen tegen zich in ...
Het is vroeg, kwart voor zes om precies te zijn. Ik moet naar mijn stage. Ik kleed me aan en begin de dag met een snel in elkaar geflanst ontbijtje. De wereld om me heen slaapt nog, maar ik niet meer. Hoe ik me voortbeweeg lijkt het meer op ...
‘Vanavond. 10 uur. Wij. Terrasje pakken.’ Dit appje was de start van mijn studentenleven, een paar weken geleden. Natuurlijk zou het druk worden; het was immers de eerste dag dat de terrassen weer open waren, dat de stad weer open was. Maar ...
Als columnist merk ik dat veel mensen, die tot voor kort nog geen drie ministers konden noemen, plotseling stampvoetend allerlei analyses de wereld in kegelen, met de onderliggende boodschap dat er helemaal niets aan onze (lokale) overheden ...
En daar loop ik dan, als derdejaars student met Google Maps door mijn eigen studentenstad waar ik, op wat shoppen na, alleen in de Bruisweek ben geweest. Ik heb het idee dat iedereen mij aanstaart als ik ‘Het Vliegende Paard’ in typ. Welke ...
In mijn eerste week op Windesheim, bijna vijftien jaar geleden, vertelde onze mentor dat we absoluut het Basisboek Journalistiek moesten aanschaffen. Ik baalde. De jongen die naast me zat, hield als een blije eikel zijn eigen exemplaar omho ...
Het regent en ik heb geen zin om naar buiten te gaan. Ik lig verfrommeld op de bank, gedraaid in een warme deken. Een burrito is er niks bij. Verveeld scrol ik door mijn app. Een pizza, pokebowl of sushi. Voor de laatste optie is de inhoud ...
Ik zelf denk dat het ergens eind jaren tachtig misgegaan is. Topmanagers in de publieke sector werden ‘gesacraliseerd’; ze werden steeds meer gezien als een soort goeroes. In het hoger onderwijst zorgde dit ervoor, samen met de schaalvergro ...
Een keer om de zoveel tijd – ritme en logica zitten er niet in – krijg ik een mailtje van de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). Ze schrijven altijd dat ik weer niet aan mijn betalingsverplichting heb voldaan. De aanhef van het bericht is st ...
Ik sta in de rij voor een bandje. Het regent, en in de witte tent – die afkomstig lijkt uit een aflevering van CSI – is het vol. Druppels in mijn haar, maar ik wil dat bandje. Want we mogen eindelijk weer. Een bandje richting vr ...
Af en toe vraag ik me wel eens af hoe ik in hemelsnaam ooit mijn studie op Windesheim heb kunnen afmaken. Toen ik tussen 1995 en 2000 maatschappelijk werk studeerde bestond er namelijk niet zoiets als SB-er, SLB-er, Switch-coaches of welke ...
De lente is weer in het land. De lucht is blauw, mijn vriend niest dat het een lieve lust is en de vogeltjes leggen eieren. Dat laatste is een groot probleem: mijn ouders en ik hebben namelijk nieuwe achterburen. Het gezellige gezin is onge ...
Sinds een aantal weken, eigenlijk vanaf het moment dat de term ‘de Britse mutant’ viel, moeten alle medewerkers van een interviewprogramma dat ik presenteer zich preventief laten testen, zowel bij de lokale GGD, een etmaal van tevoren, als ...
Voordat ik als docent begon op Windesheim werkte ik in de jeugdhulpverlening. Als gezinsvoogd moest ik in opdracht van de kinderrechter problemen in gezinnen proberen ‘op te lossen’ door geschikte hulpverlening in te roepen. De meest treuri ...
Mijn horoscoop heeft gesproken: ‘Zwijgen is vandaag de beste optie’. Natuurlijk kan die zin op iedereen slaan. Of je nu een stier, waterman of tweeling bent. Maar toch voel ik mij aangesproken door het universum. Hebben ze daar boven missch ...
Afgelopen maand ben ik voor het eerst in tijden weer met de trein vertrokken. Een uurtje maar, richting het noorden. Het rustige gerommel van de wielen op het spoor, het landschap dat voorbij lijkt te suizen. Ik was vergeten hoe fijn het is ...
Van handschoenen en een muts, naar geen jas in de buitenlucht. Van schaatsen op natuurijs, naar zonnen in de tuin. En dit allemaal binnen één week. Ben ik de enige die vorige week z’n slippers uit de kast heeft gehaald om even naar ze te gl ...
Ik heb een kat. Hij heet Quentin, vernoemd naar Quentin Tarantino (Pulp Fiction, Django Unchained en meer prachtige films). Als er iemand voor vermaak zorgt dan is het wel deze viervoetige idioot. Elke ochtend, wanneer ik mijn zolderkamer u ...
Elke maandagochtend, om klokslag 11 uur, klinkt onze deurbel, hard en onnodig vaak. Mijn moeder staat dan op de stoep. ‘Ben je er weer?’ vraag ik altijd gekscherend.‘Jullie huis is een troep. Ik moet het schoonmaken.’‘Daar ben je eigenlijk ...
Oké, als ik de taart aansnijd, geef ik mijzelf soms – stiekem – het grootste stuk. En als ik een bakje filet americain uit de schappen trek, kies ik voor de achterste. Anders gaat het zo snel over de datum. Maar ik groet op straat, laat men ...
