Tag Archives: columnist

Özcan Akyol: Bubbel

Sinds een aantal weken, eigenlijk vanaf het moment dat de term ‘de Britse mutant’ viel, moeten alle medewerkers van een interviewprogramma dat ik presenteer zich preventief laten testen, zowel bij de lokale GGD, een etmaal van tevoren, als ...

Eelco Boss: Schaamte

Voordat ik als docent begon op Windesheim werkte ik in de jeugdhulpverlening. Als gezinsvoogd moest ik in opdracht van de kinderrechter problemen in gezinnen proberen ‘op te lossen’ door geschikte hulpverlening in te roepen. De meest treuri ...

Michelle: Praatgraag

Mijn horoscoop heeft gesproken: ‘Zwijgen is vandaag de beste optie’. Natuurlijk kan die zin op iedereen slaan. Of je nu een stier, waterman of tweeling bent. Maar toch voel ik mij aangesproken door het universum. Hebben ze daar boven missch ...

Samira: Niemandsland

Afgelopen maand ben ik voor het eerst in tijden weer met de trein vertrokken. Een uurtje maar, richting het noorden. Het rustige gerommel van de wielen op het spoor, het landschap dat voorbij lijkt te suizen. Ik was vergeten hoe fijn het is ...

Karin: Slippers uit de kast

Van handschoenen en een muts, naar geen jas in de buitenlucht. Van schaatsen op natuurijs, naar zonnen in de tuin. En dit allemaal binnen één week. Ben ik de enige die vorige week z’n slippers uit de kast heeft gehaald om even naar ze te gl ...

Samira: Wees als een kat

Ik heb een kat. Hij heet Quentin, vernoemd naar Quentin Tarantino (Pulp Fiction, Django Unchained en meer prachtige films). Als er iemand voor vermaak zorgt dan is het wel deze viervoetige idioot. Elke ochtend, wanneer ik mijn zolderkamer u ...

Özcan Akyol: Naar elkaar omkijken

Elke maandagochtend, om klokslag 11 uur, klinkt onze deurbel, hard en onnodig vaak. Mijn moeder staat dan op de stoep. ‘Ben je er weer?’ vraag ik altijd gekscherend.‘Jullie huis is een troep. Ik moet het schoonmaken.’‘Daar ben je eigenlijk ...

Michelle: Doe’s lief

Oké, als ik de taart aansnijd, geef ik mijzelf soms – stiekem – het grootste stuk. En als ik een bakje filet americain uit de schappen trek, kies ik voor de achterste. Anders gaat het zo snel over de datum. Maar ik groet op straat, laat men ...

Eelco Boss: Goede voornemens

Naar aanleiding van mijn vorige column heb ik veel reacties gehad. Ik kreeg zelfs de vraag of ik geen directeur van Windesheim wilde worden. Voorlopig niet dames en heren, maar wie weet… Toch ging ik door deze vraag nadenken over welke uitg ...

Eelco Boss: Niet te vertrouwen

Ik zal het maar eerlijk zeggen, ik ben een scandinavofiel. Het is een lang verhaal hoe dat zo gekomen is, ik zal jullie de details besparen, maar het heeft onder andere iets met vrijheid en individualisme te maken. Na mijn eerste vakantie n ...

Eelco Boss: Aan de leiband van Big-Tech

Voor de ‘Strategische Koers’-adepten zijn de coronacrisis en de gevolgen daarvan een geschenk uit de hemel. Al die verstokte en conservatieve docenten die nog houden van hoorcolleges (bwehh!) en klassikaal en frontaal lesgeven (getsie!) wer ...

Noor: Ode aan de wc-rol

Waar wordt iedereen ziek van op dit moment? Het corona-virus. Wat zijn de symptomen? Koorts en hoesten. Wat halen we met zijn allen massaal uit de supermarkt? WC-PAPIER. Hoewel het natuurlijk compleet belachelijk is dat alle supermarkten le ...

Michelle: Proost op het Paard

Ik leerde er mijn vrienden kennen. Heb mijn hart er meerdere keren verloren, gebroken en gelijmd. Heb het verdriet weggedronken, weggedanst en weggezongen tijdens een melodramatisch ‘Let it go’, dat er nog regelmatig luid uit de speakers kl ...

Eelco Boss: De bestolen student

In 2015 is de basisbeurs afgeschaft. Die beurs maakte het voor mij ooit mogelijk dat ik zonder studieschulden aan het serieuze leven kon beginnen. Het maakte dat mijn ouders niet helemaal krom hoefden te liggen voor de studie van mij en mij ...

Özcan Akyol: Bajesbieb

Een keer in de zoveel tijd geef ik lezingen of workshops in gevangenissen. Dat zijn meestal bijzondere ervaringen. Vooral als iemand vertelt dat hij veroordeeld is voor moord en normaal gesproken niet meer vrij zal komen. Aan het einde van ...

Michelle van der Molen: Ontspullen

Vroeger verzamelde ik zeepjes. Een aapje, een zeester of een blauw dolfijntje. Met mijn wekelijkse zakgeld van vijftig cent ging ik naar de drogist voor een nieuw vriendje. Dat ze smolten doordat de letterbak waarin ik mijn verzameling tent ...

Eelco Boss: Piramide van bullshit

God heeft Windesheim reeds lange tijd geleden via de achterdeur verlaten. Ik kan geen enkel teken van zijn aanwezigheid meer ontdekken. En ik heb behoorlijk mijn best gedaan: op de website van Windesheim is elke verwijzing naar onze christe ...

Noor: Het is oké om je niet oké te voelen

Het is winter. De een springt een gat in de lucht bij de gedachte aan warme chocolademelk drinken en schaatsen op natuurijs, de ander is iets realistischer en ziet ook wel dat de regen de laatste tijd met bakken uit de hemel komt vallen, er ...

Michelle: Zit de stekker er wel in?

Mijn meetlint is roze. Geen stoere kleur, maar meten doet hij wel. Of zij. De naam van het gereedschap heb ik niet eens hoeven googelen. Ik heb ook spijkers en schroeven, in een opbergbakje met kattenstickers erop. Een hamer met een kleine ...

Michelle: ‘Passie voor kroketburgers’

Een broodje ei eet ik het liefst met een dot Zaanse mayonaise bovenop. Als het kersje op de taart. Een paar grove zoutkorrels als sprinkels om de boel wat op te fleuren en klaar is Kees: heerlijk zo’n ontbijtje dichtgeslibde aderen. Vijf mi ...