Özcan Akyol: Aan de wijn

Voor een televisieprogramma ging ik langs bij een leesclub, die bestond uit zeven vrouwen met allemaal teveel vrije tijd. Ze vonden mijn bezoek leuk. Er waren flessen wijn gekocht, koekjes gebakken en toen ik de woonkamer betrad, zongen ze ...

Özcan Akyol: Nieuwsgierigheid

Laatst gaf ik een lezing aan de hogeschool van Nijmegen en daar herwon ik mijn vertrouwen in de mensheid. Dat had te maken met het publiek van tweehonderd onderwijzers, die vooral Nederlands doceerden.Er stond een heus ontvangstcomité klaar ...

Özcan Akyol: Reclame

Als je vaak op televisie verschijnt, of veel volgers op Instagram hebt, komen er plotseling allerlei types van reclamebureaus die iets van je willen. Ik heb daar zelf al een tijd mee te maken. Wat niet in mijn voordeel werkt, is dat ik voor ...

Özcan Akyol: Dure plicht

Om de zoveel tijd, meestal richting verkiezingen, roepen politici en denkers – het eerste is geen garantie voor het tweede – dat de maatschappelijke dienstplicht moet worden ingevoerd. Dat voorstel komt voort uit meerdere ontwikkelingen. De ...

Özcan Akyol: ’Ga maar weg’

Nu was ik vroeger echt niet het braafste jongetje van de klas, dus ik kan heus wel iets hebben, maar tijdens een lezing op een middelbare school in Den Haag, in het kader van de leesbevordering onder jongeren, werd het wangedrag me even te ...

Özcan Akyol: Armoede

Kort geleden werd de Armoedeweek georganiseerd op Windesheim. Een goed en noodzakelijk initiatief over een onderwerp dat nog steeds in taboesferen verkeert. Ik weet er alles van. Het eerste deel van mijn jeugd werd ontsierd door ontberingen ...

Özcan Akyol: Carrièrekansen

De boodschappen worden duurder, we moeten meer betalen voor energie en je zou wel het liefst extra willen bijverdienen, maar daar is geen tijd voor, zeker als je stage loopt. Toen ik in mijn eerste jaar van Windesheim zat, merkte ik algauw ...

WIN is verhuisd naar C 1.84

Het kantoor van de WIN redactie is vanaf 1 september 2022 te vinden in het C gebouw van de Zwolse campus. Dus: tips, ideeën of vragen? Je bent welkom in kamer C 1.84 ...

Özcan Akyol: Museum

Toen ik voor het eerst op Windesheim mijn rooster kreeg, vlak na de zomer van 2008, zag ik dat mijn colleges in het non-descripte D-gebouw werden gegeven. Het pand stonk, was onopgeruimd en aan het onderhoud mankeerde van alles. Je kon een ...

Ozcan Akyol: Aannemer en internist

Ik vond school in principe niets aan. Dat realiseerde ik me een paar weken geleden, toen ik voor aanvang van een bijeenkomst die ik als dagvoorzitter in goede banen mocht leiden, door de gangen van Windesheim struinde, op zoek naar mensen e ...

Özcan Akyol: Figuranten

Om de zoveel tijd, meestal op de Internationale Dag van de Leraar, word ik gebeld door iemand van een krantenredactie om een ode te schrijven aan de docent die het verschil heeft gemaakt in mijn schoolcarrière. Dat worden telkens ongemakkel ...

Özcan Akyol: Burgerschap

Als columnist merk ik dat veel mensen, die tot voor kort nog geen drie ministers konden noemen, plotseling stampvoetend allerlei analyses de wereld in kegelen, met de onderliggende boodschap dat er helemaal niets aan onze (lokale) overheden ...

Özcan Akyol: Arm maakt creatief

In mijn eerste week op Windesheim, bijna vijftien jaar geleden, vertelde onze mentor dat we absoluut het Basisboek Journalistiek moesten aanschaffen. Ik baalde. De jongen die naast me zat, hield als een blije eikel zijn eigen exemplaar omho ...

Özcan Akyol: Dreigbrieven

Een keer om de zoveel tijd – ritme en logica zitten er niet in – krijg ik een mailtje van de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). Ze schrijven altijd dat ik weer niet aan mijn betalingsverplichting heb voldaan. De aanhef van het bericht is st ...

Eelco Bos: Gezond verstand

Ik heb altijd vertrouwen gehad in de Nederlandse democratie. Zelfs toen het populisme opkwam vertrouwde ik op het ‘gezonde verstand’ van het merendeel van onze volksvertegenwoordigers en bestuurders. Tegenwoordig is ‘gezonde verstand’ een d ...

Özcan Akyol: Niets is vanzelfsprekend

Een paar jaar geleden zaalvoetbalde ik elke vrijdagvond in competitieverband. Op een bepaald moment, na een mislukt schot, kwam ik ongelukkig terecht op de harde ondergrond en scheurde ik – naar later bleek – twee enkelbandjes in mijn linke ...

Özcan Akyol: Bubbel

Sinds een aantal weken, eigenlijk vanaf het moment dat de term ‘de Britse mutant’ viel, moeten alle medewerkers van een interviewprogramma dat ik presenteer zich preventief laten testen, zowel bij de lokale GGD, een etmaal van tevoren, als ...

Eelco Boss: Deborah’s boodschap

Toen ik vorige week mijn ogen liet glijden over het programma van de Windesheim-onderwijsweek zag ik de naam staan van de keynotespeaker: professor in de innovatie Deborah Nas. Ik heb een bijzondere interesse voor mensen die zich op een der ...

Özcan Akyol: Naar elkaar omkijken

Elke maandagochtend, om klokslag 11 uur, klinkt onze deurbel, hard en onnodig vaak. Mijn moeder staat dan op de stoep. ‘Ben je er weer?’ vraag ik altijd gekscherend.‘Jullie huis is een troep. Ik moet het schoonmaken.’‘Daar ben je eigenlijk ...

Sushmita: Op vakantie in mijn eigen hoofd

Meditatie. Ik was van plan om jaren geleden al te beginnen met mediteren, maar het kwam er steeds niet van. Niet omdat het lastig is, maar omdat de drempel te hoog was om overheen te stappen. Het nam naar mijn gevoel veel tijd in beslag en ...