Özcan Akyol: Een kleine voorsprong

‘Mijn vrienden vroegen of ik niet beter naar een inrichting kon gaan’ Een kleine voorsprong Toen ik op Windesheim zat, had ik voor mijn gevoel een influencer in mijn leven nodig, iemand die me een beetje wegwijs door het leven kon maken, simpelweg door me toe te laten tot zijn of haar eigen wereld. Het lag niet aan de leraren op mijn studie Journalistiek, die deden echt hun best, op een enkeling na die in een midlifecrisis zat, maar een school is toch beperkt. Je doet er altijd hetzelfde: luisteren, eten, praten en hopen dat de colleges snel aflopen.

Ik had de blinde ambitie om schrijver van boeken te worden en daarom heb ik uit eigen beweging, dus zonder dat iemand mij daartoe aanspoorde, een mail gestuurd aan een uitgeverij, met de vraag of ik er gratis mocht komen werken. Ik had er al stage gelopen.

Daar wilden ze meer van weten.
Dus na het eerste gesprek in Amsterdam werd besloten dat ik er elke donderdag – op mijn vrije dag – langs mocht komen, in eerste instantie alleen om proefdrukken te corrigeren. Dat is best saai werk. Je moet dan kijken of alle kommaatjes goed staan en of er geen vertikking in de tekst is geslopen. We zijn inmiddels bijna tien jaar verder en ik heb nog steeds enorm veel profijt van deze periode. Mijn vrienden, die elk weekend aan het bouncen waren in de club, verklaarden me voor gek en vroegen of ik niet beter naar een inrichting kon gaan. Toch hield ik voet bij stuk. Tegenwoordig schrijf ik dus zelf boeken en dankzij mijn ijver en nieuwsgierigheid heb ik het uitgeverijwezen van binnenuit leren kennen.

Ik schrijf dit niet om mezelf te feliciteren. Ik heb ook genoeg slechte eigenschappen. Het lukt me bijvoorbeeld nog steeds niet om te accepteren dat sommige mensen in de mediawereld een ambtenarenmentaliteit hebben – dat stoort me serieus mateloos. Waarom ik het wel met iedereen wil delen, is om de doodeenvoudige reden dat veel personen met graagte zeggen dat ze ‘harde werkers’ zijn en ‘leergierig’, maar als dat je dat in praktijk ook wilt laten zien, zodat je er later de vruchten van kan plukken, ga je meteen aan de slag.

Mijn advies zou zijn: zoek nu al de mensen op van wie je weet dat ze jou op een goede manier kunnen beïnvloeden. Het is een investering in je latere leven. Dan zal jij altijd een kleine voorsprong hebben op anderen. En daar word je gelukkig van. Vertrouw me maar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *