Het is half negen en de zaal zit halfvol met tweedejaars studenten die dromerig voor zich uitstaren – alsof ze met open ogen nog wat doorslapen op hun rechte rode stoelen. Op de eerste rij een troep fris ogende docenten die uitstralen dat z ...
Anne Morssinkhof, vierdejaars bedrijfseconomie, gaat dit semester in München studeren. Voor WIN doet ze verslag van haar belevenissen. Al sinds september 2018 weet ik dat ik naar het buitenland wil. Vorig jaar heb ik een taalcursus gevolgd ...
Ik dacht vandaag aan haar, toen ik de nieuwe studenten op de campus zag. Ze zat met mij in hetzelfde mentorgroepje tijdens de introductieweek van onze studie in Wageningen. Zij, een vrolijke Twentse meid met heldere blauwe ogen en opgestoke ...
Pedagogiekstudente Samirah Geleijnse blogt over haar semester in de Deense stad Viborg. Ze volgt daar de minor social entrepreneurship. Mezelf voorstellen aan de mensen die ik hier ontmoet gaat niet altijd even soep ...
Hij wilde graag uitproberen hoe het zou zijn: een dag lang geen telefoon. ...
Mijn sentimentele aard heb ik van mijn vader. Ik sta voor de klas van afstudeerders en bereid ze voor op hun eindassessment, het laatste gesprek dat ze voeren voordat ze de opleiding met een krakend diploma verlaten. Nog even zijn ze studen ...
Wat je ouders geloven Hij geloofde niet in God. Het idee dat er een God zou bestaan was verdwenen, wanneer dat precies was geweest wist hij niet meer. Af en toe ging hij nog wel eens naar een kerk, maar dat was meer voor zijn ouders. Dat hi ...
NS Bedankt Ik baalde. De rij aan de voorkant van station Meppel was lang. Ik stond daar omdat de trein niet verder reed door een overwegstoring. Wat dat precies was wist ik niet, wel dat er nu honderden mensen voor mij stonden te wachten op ...
Had ik al eens verteld dat ik in het bestuur van het Studentenpastoraat zit? Ik ben de officiële vertegenwoordiger voor Windesheim in dit gremium. Niet lang meer, overigens, want met ingang van het nieuwe schooljaar zit mijn termijn er al w ...
“Eet je broodkorsten, want van broodkorsten krijg je….?” Dikke borsten. Dat werd mij wijsgemaakt wanneer ik de korstjes weer eens liet staan. Werkte altijd, dikke borsten leek mij als kleuter al ideaal. Dan word je mooi gevonden, toch? Ik h ...
Maandagavond, na de les bleef ik met een aantal klasgenoten op school om een project af te ronden. Rond zeven uur liep ik naar de metro en was nogal onder de indruk van die ‘aparte wolk’ boven Église de Saint-Germain-des-Prés, de oudste ker ...
“Thank God no.” Dat is mijn standaardantwoord wanneer iemand mij erop wijst dat ik helemaal geen Fries accent heb. En daar ben ik trots op. Op dat ABN-toontje, het kunnen verbloemen van een ZAAI-stem (je weet wel, die serie van vroeger met ...
We krijgen steeds beter zicht op de gevolgen van de strategische koers die het Bestuurscollege aan het uitrollen is. In het ‘Plan Kwaliteitsafspraken 2019 – 2024 Hogeschool Windesheim’, dat reeds besproken is met de Centrale medezegge ...
Wie mag haar tranen zien? Op de tafel in mijn kamer liggen een aantal foto’s. Ze verbeelden onrust, spanning en ongemak. Op één van de foto’s zie je iemand met het hoofd tussen haar handen en de ellebogen op tafel. Een andere foto is van ee ...
Mijn meetlint is roze. Geen stoere kleur, maar meten doet hij wel. Of zij. De naam van het gereedschap heb ik niet eens hoeven googelen. Ik heb ook spijkers en schroeven, in een opbergbakje met kattenstickers erop. Een hamer met een kleine ...
Ons onderwijsteam, zo’n dertig man sterk, plaatst koffertjes en rugzakken onderin de bus die voor ons gebouw rustig op ons wacht. Ik mag voorin. De grote bus raakt langzaam gevuld, onder toeziend oog van onze gloednieuwe directeur. Hij wuif ...
Een tien Ik had het niet voor mogelijk gehouden, maar het gebeurt gewoon op Windesheim, meestal aan het eind van de week. Ergens in een lokaal zitten studenten en een docent voor een begeleidingsuur, ze praten over hoe het gaat. De studente ...
Een doodse stilte. Ik begin zenuwachtig over mijn knieën te wrijven en neem een grote slok van mijn droge witte wijn. Even lekker decadent doen zit er voor mij niet in, ik voel de wijn langs mijn kin druppen. Zo snel als ik kan vang ik met ...
Tijd is een wonderlijk iets. De vorige column die ik aanleverde had ‘kerstboodschap’ als thema. Voor mijn gevoel is dat nog niet zo heel lang geleden. Toch zit er wel twee maanden tussen deze column en de vorige. Maar die twee maanden lijke ...
Pastor Martin Jans schrijft elke maand een column over zijn werk als studentenpastor. Luisteren Ik zat in de trein, in de stiltecoupé. Soms wordt daar veel gepraat, dit keer niet. De zon scheen door het raam naar binnen en ik mijmerde wat o ...
