Windesheimers dichten over Corona

Twintig studenten en medewerkers schreven een gedicht voor de Poëzieweek van Windesheim. Daarin zijn volop hartenkreten te vinden over de huidige Coronaperiode.

De  Windesheimers maakten de gedichten voor de nationale Poëzieweek (28 januari tot en met 3 februari 2021). Ze werden gebundeld door ART@WIN, het netwerk voor kunst in het onderwijs op Windesheim. Het thema van de Poëzieweek is dit jaar ‘Samen’.

Het zal niemand verbazen dat het thema ‘Samen’ leidde tot veel poëzie over hoe de schrijvers zich voelen tijdens deze lockdown, waarin ze het samenzijn met familie en vrienden missen.

Ouders

Zoals het gedicht van docent José Fietje van de opleiding HRM. Ze schreef het met haar eigen ouders in gedachten. “Toen ik de oproep voor de poëzieweek zag, sprak het thema me zo aan dat ik direct in de pen ben geklommen.” Fietje maakte het gedicht voor beide ouders, maar schreef de zinnen over één persoon om het effect te versterken.

“Ik vind het een enorm gemis dat ik mijn ouders al heel lang geen knuffel meer kan geven, ze niet kan troosten in moeilijke tijden en ze niet kan kussen tijdens gedenkwaardige momenten.” Aan dat gemis heeft Fietje woorden gegeven in haar gedicht, waarvan ze hoopt dat het herkenbaar is en mensen raakt.

Heeft ze vaker poëzie geschreven? Fietje: Eerlijk gezegd dicht ik normaal gesproken alleen tijdens de Sinterklaas- en Kersttijd. Dan neem ik bijvoorbeeld mijn gezin op de hak, of ik bespreek het afgelopen jaar. Maar nu heb ik dus een heel serieus gedicht gemaakt. Best bijzonder, omdat ik tot nu toe alleen maar regels schreef die rijmden.”

Samen
Wat als samen,
niet meer echt samen is
Omdat ik jou,
niet kan omhelzen
Geen hand,
op je schouder mag leggen
Geen kus,
op je wang kan geven
Mijn hart voelt zwaar,
Huidhonger knaagt aan mij
Wat zou ik je graag in mijn armen sluiten
Dan pas zijn we écht weer,
samen

Ontwerp

ART@WIN vroeg aan twee studenten van de opleiding Communicatie, Rianne in ’t Hout en Barbara Dames, om een mooie presentatie en vormgeving van de ingezonden gedichten te bedenken (voor zover de inzenders dat niet zelf hadden gedaan). Zo maakte Rianne het ontwerp voor het gedicht van José Fietje.

Vervreemdend

Amara Dusan, eerstejaars student Pedagogisch Management Kind en Educatie, schreef een gedicht over de soms vervreemdende relatie tussen ‘alleen’ en ‘samen’ zijn in de coronatijd.
Amara: “Het gedicht vloeide uit mijn vingers toen ik hoorde dat Windesheim deze inzending organiseerde en het thema ‘samen’ was. Mijn hart huilt voor iedereen die diep is getroffen door deze crisis.”

Ze heeft moeite met de slogan ‘Alleen samen krijgen we corona onder controle’. “Want naar mijn gevoel zijn we juist minder verbonden en meer verdeeld, we lijken er juist alleen voor te staan. Het dragen van een mondkapje en de anderhalve meter afstand. We zijn alleen in het ‘samen’. Vandaar de titel van mijn gedicht.

Liefde en respect

Hoe worstelt Amara zich door deze moeilijke tijd? “Wat je mening ook is over deze crisis, probeer hem niet je waarheid te maken. Blijf open met liefde en respect voor de ander.”

Ze ontwierp zelf de vormgeving van haar gedicht: een vel zwart papier beschreven met wit potlood en een mondkapje erboven.

Alleen “SAMEN”
De lege straten
Omgespoelde glazen
Gesloten deuren
Open ramen
De warmte die koud werd
De afstand die groot werd
Mijn handen grof gedesinfecteerd
Mijn mond bedekt
En mijn hart bezwaard
Beklemd in de ruimte

Alleen in het “SAMEN”

Thuiswerken

Journalistiekdocent Niek Hietbrink schreef een gedicht over het thuiswerken via Microsoft Teams:

Alle 22 voor de Pöezieweek ingezonden gedichten zijn de bekijken op de Sharenet pagina van ART@WIN.

In de opmaat naar de Poëzieweek van Windesheim gaf dichter Rodaan Al Galidi een voordracht speciaal voor ART@WIN: Al Galidi dicht over Windesheimstudent

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *