Het is zover, we zijn nu echt verlost van de Corona-pandemie. We zijn weer gewend aan live feestjes vieren, knuffelen, handen schudden en op de campus lessen volgen zonder afstandsregels. De periode van steeds online moeten werken vergeten we nooit.
Maar de effecten van die lange tijd met beperkingen zijn nog steeds merkbaar. Zo is het niet langer vanzelfsprekend om elkaar een hand te geven. Studenten vragen nog steeds of het mogelijk is om lessen vanuit huis te volgen. En hybride vergaderingen, waarbij medewerkers vanuit huis live bijeenkomsten bijwonen, zijn ook nog steeds gebruikelijk.
Zijn deze ‘restverschijnselen’ een zegen of een vloek? Het hangt denk ik af van het belang dat je bij de bijeenkomst hebt.
Via de chat
Zo heb ik laatst deelgenomen aan een Teams-vergadering terwijl ik in de trein zat met een koptelefoon op. Er waren storingen in het Wifi-netwerk en ik heb niet gepraat om anderen niet te storen.
Ik was veroordeeld tot feedback geven en vragen stellen via de chat. Voor mij was het een hele ervaring, omdat ik tot nu toe dergelijke vergaderingen op openbare plekken vermeden had. Als luisteraar was het prima, maar meedoen via de chat was beperkend.
Voor mij was de kwaliteit van deze bijeenkomst minder goed dan wanneer ik met de deelnemers in een ruimte had gezeten en vrijuit had kunnen praten.
Ik heb ook diverse hybride vergaderingen bijgewoond. En ook daar was de kwaliteit voor deelnemers die niet fysiek aanwezig waren minder goed dan voor deelnemers die wel in dezelfde ruimte zaten.
Lichaamstaal
Online aanwezigheid brengt het risico met zich mee dat je minder snel betrokken raakt bij het gesprek. En dat je de subtiele lichaamstaal mist van de deelnemers die fysiek in de ruimte zijn. Bovendien moet je meer moeite doen om je inbreng te geven, omdat je ook slechts tweedimensionaal aanwezig bent.
Mijn conclusie is dat er niets gaat boven een live bijeenkomst tussen mensen die elkaar echt kunnen ontmoeten.
Teams-vergaderingen zijn naar mijn mening alleen geschikt als iedereen online is en er voldoende omstandigheden zijn om vrijuit te kunnen spreken.
Wat mij betreft gaan we bij eerste ontmoetingen ook weer gewoon handen schudden, want dat geeft veel informatie over diegene die je tegenover je hebt.
Hoe treffend is in dit geval de slogan van onze hogeschool: ‘Windesheim, dichter bij jou’? Geldt die slogan ook voor onze online bijeenkomsten?
Cor Niks is docent psychomotorische therapie bij de calo
