Toen ik vorige week mijn ogen liet glijden over het programma van de Windesheim-onderwijsweek zag ik de naam staan van de keynotespeaker: professor in de innovatie Deborah Nas. Ik heb een bijzondere interesse voor mensen die zich op een dergelijke manier aanprijzen.
Want dat kan ze, die Deborah. Ook ben ik van mening dat wanneer je jezelf blootstelt aan een brede diversiteit aan ideeën, je eigen ideeën en opvatting alleen maar evenwichtiger worden. Ik besloot aldus haar site te bezoeken en wat filmpjes van haar te bekijken.
Het viel me op dat de presentaties waarin ze optreedt opvallend vaak volgens hetzelfde stramien verlopen: ze vertelt over haar ‘tech-savvy’ zoon, ze vergelijkt minecraft met lego en komt met een volkomen ongeïnformeerd en eendimensionaal verhaal over hoe ‘men’ in de geschiedenis met technische innovaties omging. In dat verhaal heb je alleen een klein groepje dat direct doorheeft dat de hemel op aarde aanstaande is en een veel grotere groep die alleen maar problemen ziet. De boodschap die we kennelijk telkenmale moeten slikken is: je doet mee of je blijft aan de kant staan in de vaart der volkeren en dan ben je eigenlijk gewoon een domme sukkel.
Deze valse tegenstelling belet het zicht op de vraag waarom mensen innovaties soms als bedreigingen zien en ook dat weerstand of bedenkingen tegen veranderingen soms volkomen terecht zijn. In die zin is het veel interessanter om eens de vragen die de historicus Yuval Naoh Harari stelt in de slotalinea van zijn bestseller over de toekomst van de mensheid ‘Homo Deus’, centraal te stellen. Bijvoorbeeld: wat gebeurt er met onze maatschappij, onze politiek en het dagelijks leven wanneer intelligente algoritmen ons beter kennen dan wijzelf? (kijk maar eens het interview van Adriaan van Dis met hem op youtube).
Veel dichter bij huis is politica en tech-expert Marietje Schaake een interessante stem. Zij heeft een genuanceerd verhaal over de voordelen van moderne technologie, maar ook de potentieel destructieve krachten. Dan wordt het interessant, ook voor ons in het onderwijs. Ik had haar graag horen spreken.
Vol spanning keek ik maandag naar het verhaal van innovatie-professor Deborah Nas bij de opening van de onderwijsweek. Een inspirerend verhaal? De innovatie betrof in ieder geval niet haar powerpoint: die was min of meer dezelfde als degene die al jaren op youtube circuleert. De oude slides kwamen allemaal weer voorbij: lego versus minecraft, de oppervlakkige historische opsomming, haar tech-zoon achter een ipad, enzovoort.
Ik ben inmiddels zelf begonnen aan het ontwikkelen van een innovatieve theorie: hoe meer zelfbenoemde goeroes het woord ‘innovatie’ gebruiken in hun presentaties en hun titels, hoe minder ze te vertellen hebben…
Eelco Boss
Lees hier het verslag van het webinar van Deborah Nas
