Een geslaagde bijeenkomst van de Dice Roller Society betekent tovenaars en drakeneieren redden. WIN-verslaggever Yara speelde een avondje mee.
Iedere twee weken komen de Dungeons & Dragons-spelers samen in wijkboerderij De Schellerhoeve in Zwolle-Zuid. Van zeven tot tien dompelen ze zich een avondje onder in een wereld van draken, elfen, tovenaars en dit keer: hot wings. Het doel van de club? “Dat iedereen een gezellige avond heeft.”
“Na een lange dag reizen komen jullie bij herberg, gebouwd op de overblijfselen van een afbrokkelende toren. Uit de herberg komt de geur van heerlijke hot wings naar buiten. Men zegt dat de eigenaar ze vers klaarmaakt. Jullie kijken naar binnen en zien dat de herberg leeg is…” De verteller pauzeert kort om de drie jongens die bij hem aan tafel zitten even aandachtig aan te kijken. Voor hen ligt een plattegrond en staan Lego-poppetjes met elfenoren en drakenhoofden. “Wat willen jullie doen?”
Wilde plannen
Vorig jaar september organiseerden initiatiefnemers Yo-Lin Inkelaar en Gijs Jansen, beiden student hbo-ict op Windesheim, de eerste avond. Yo-Lin: “Gijs heeft wel vaker wilde plannen. Op een keer fantaseerde hij hoe leuk het zou zijn om een DnD-club op te richten. Ik ben iemand die dan actie onderneemt. Mijn handen kriebelden om dit te organiseren.”
“Het gaat erom dat we samen iets doen wat we leuk vinden. Daarom namen we de sfeer op onze opleiding als basis: daar voelt het veilig en respecteren we elkaar.” De ‘Dice Roller Society’, zoals Yo-Lin en Gijs hun club noemen, doet het goed. Vanavond zijn er twintig spelers, waarvan twee nog niet eerder meededen.
Landkaarten en snacks
Om zes uur druppelen de eersten binnen, voor een gezamenlijke maaltijd. Naast ict-studenten komen er docenten en zelfs mensen die helemaal niet op Windesheim studeren of werken. “Van sommigen vragen we ons af hoe ze ons gevonden hebben”, lacht Yo-Lin. “Maar iedereen is meer dan welkom!”
Om zeven uur verzamelen de spelers zich in de woonkamer van de boerderij. Yo-Lin loopt druk gebarend rond om te vertellen wie met wie speelt. Ze vormt groepen van vier tot zes spelers die ze naar tafels met spelleiders (de zogeheten Dungeon Masters) stuurt. Rond de tafels worden bruine gordijnen dichtgetrokken, voor minimale afleiding. Uit tassen komen uitgeprinte landkaarten, snacks, twintigzijdige dobbelstenen en Lego-poppetjes tevoorschijn. Ieder poppetje representeert een personage van een speler. De Dungeon Masters delen papiertjes uit met omschrijvingen van orcs, priesters, tovenaars en vechters. Wanneer alle spelers hebben gekozen welk personage ze willen zijn in het spel, verandert geroezemoes in stilte. Iedereen is klaar om te spelen.
Gedaanteverwisselaars
“Wij gaan zo snel mogelijk de herberg binnen om hot wings te halen!”, roept de cleric (priester) van de groep. De andere twee spelers knikken enthousiast. “Dus we doen de deur open en lopen naar binnen”, gaat hij verder. “Is mijn personage groot genoeg om op een barkruk te klimmen?” De vechter en de orc moeten lachen, de tovenaar haalt zijn schouders op.
“De achterdeur zwaait open en de herbergier komt binnen om jullie te begroeten”, vertelt de Dungeon Master. Hij pauzeert even om op zijn laptop te kijken, waar hij een document met het spelverloop en alle mogelijke scenario’s heeft staan. Hij zet een zware stem op en verandert in het karakter van de herbergier. “Ik ben bang dat jullie op het verkeerde moment zijn gekomen”, leest hij voor. “De herberg is gesloten, maar ik maak graag hot wings voor jullie klaar, om jullie verder op weg te helpen.” De spelers vinden hem maar verdacht overkomen en besluiten dat ze de bovenverdieping van de herberg willen bekijken terwijl de herbergier naar de keuken gaat.
Drakenouders
“Op de bovenverdieping komen jullie terecht in een kamer waar een bed en gesloten kist staan”, vertelt de Dungeon Master. “Boven het bed hangt een familieportret van twee drakenouders met een ei.” De cleric neemt weer de leiding: “Die kist vind ik interessant. Ik leg mijn hand erop om te kijken of ik hem kan openmaken.” De Dungeon Master begint te glunderen, schuift naar het puntje van zijn stoel en vertelt: “Wanneer je je hand op de kist legt, voel je iets kleverigs. Het lijkt wel of er schubben tevoorschijn komen. Twee grote ogen knipperen. De kist komt tot leven en begint te brullen!” Ook de spelers schuiven nu naar het puntje van hun stoel.
Stranger Things
Dungeons and Dragons is opnieuw populair geworden dankzij de populaire Netflix-serie Stranger Things, waarin het spel een cruciale rol speelt. Yo-Lin merkt dan ook dat steeds meer mensen wel eens van DnD gehoord hebben, maar dat weinigen echt weten wat het inhoudt. “Het is leuk dat het steeds meer naamsbekendheid krijgt. Hopelijk verdwijnt het stigma rondom roleplay-spellen daarmee een beetje.” Ze merkt dat veel mensen denken dat DnD een spel is voor nerds. “Dat is jammer, al snap ik soms wel waar ze vandaan komen. De meeste spelers hier zijn ict-studenten, maar dat neemt niet weg dat iedereen dit spel leuk kan vinden. Misschien zijn de nerds gewoon de eersten die erachter komen dat dit vet is om te doen”, lacht Yo-Lin.
Ward Bannink, speler en Windesheimdocent van de opleiding hbo-ict, valt Yo-Lin bij. “Het is niet alleen leuk, maar je leert er ook veel van. Het is een teamspel waarin je je sociale vaardigheden oefent. Je moet samenwerken, af en toe de leiding nemen en macht uitoefenen. Daar krijg je zelfvertrouwen van.” Voor sommigen is het nou eenmaal makkelijker om zich te uiten in een personage, dan in de echte wereld, denken Yo-Lin en Ward. “Maar het is vooral gewoon leuk om je een paar uur lang in zo’n andere wereld te bevinden en alles om je heen los te laten.” Ward is ervan overtuigd dat niet alleen nerds enthousiast worden van dit ‘escapisme’. “Dat kan voor iedereen wel eens fijn zijn.”
Gedaanteverwisselaars
Niet alleen de kist, maar ook het bed krijgt nu schubben en begint te bewegen. “Jullie hebben inmiddels vast door dat het bed en de kist gedaanteverwisselaars zijn. Deze monsters nemen in rust de vorm van een object aan, maar komen nu tot leven en zijn duidelijk niet blij dat jullie hen storen. Ze worden agressief. Wat gaan jullie doen?”, vraagt de Dungeon Master. “Ik sla met mijn zwaard!”, roept de vechter. “Dan mag je rollen”, antwoordt de Dungeon Master terwijl hij naar de twintigzijdige dobbelsteen wijst.
Aan de monsters gevoerd?
De vechter gooit zeventien en de Dungeon Master kijkt snel op zijn laptop of dat genoeg is om het bed te raken. Hij knikt tevreden en pakt het scenario erbij waarin het bed wordt verslagen. De spelers zijn weer veilig. Nu de gedaanteverwisselaars rustig zijn, vertelt de Dungeon Master dat de monsters door de herbergier gevangen worden gehouden, terwijl de herbergier zelf op zoek is naar een drakenei. Iedereen die hem in de weg staat, voert hij aan de monsters.
De spelers hebben de herberg en omgeving grondig doorzocht en zijn inmiddels terechtgekomen in een mysterieuze toren naast de herberg, waar ze per verdieping een uitdaging te wachten staat. Wanneer ze op de bovenste verdieping terechtkomen, zien ze een drakenei liggen, dat ze herkennen van het familieportret in de herberg.
Wie heeft mijn ei?!
Voor het ei staat de herbergier met een valse lach, vertelt de Dungeon Master. “We moeten hem neerslaan, jongens, hij steelt het ei!”, roept de cleric uit. De rest van de spelers begint te lachen en knikt vervolgens instemmend, maar de Dungeon Master onderbreekt: “In de verte horen jullie een akelig gebrul van een draak die op het punt staat vuur te spuwen. Grote vleugels verschijnen boven de toren.” De Dungeon Master schraapt zijn keel. “Wie heeft mijn ei?!”, roept hij in zijn meest donkere, draakachtige stem. Door hoog genoeg te dobbelen overtuigen de spelers de draak ervan dat de herbergier de slechterik is die het ei wilde stelen.
“De draak slaat zijn vleugels uit”, gaat de Dungeon Master verder, “pakt met zijn enorme klauwen de herbergier, neemt het ei in zijn bek en vliegt weg om nooit meer gezien te worden. De kwaadaardige herbergier is verdwenen en de draak heeft zijn ei terug. De rust rondom de herberg is door jullie wedergekeerd. Gefeliciteerd!”
Pratende paddenstoelen
Na drie uur spelen klinkt een opgeluchte zucht aan tafel. Terwijl ze de kaarten oprollen en dobbelstenen terugstoppen in fluwelen zakjes, praten de spelers na over hun favoriete momenten. De Dungeon Master vertelt waar het spel anders had kunnen lopen als de spelers andere keuzes hadden gemaakt. Zo zijn ze in het bos voorbijgelopen aan pratende paddenstoelen die hints hadden kunnen geven, en het gevecht met de gedaanteverwisselaars had veel langer geduurd als de vechter niet gelijk zo hoog dobbelde.
Inmiddels zijn ook de spellen aan de andere tafels bijna klaar. Een enkeling loopt naar de tafel waar nog gespeeld wordt om te kijken, maar de meesten vertrekken naar huis, in de hoop onderweg geen kwaadaardige trollen tegen te komen.
Iedereen is van harte welkom om een woensdagavond aan te schuiven in wijkboerderij De Schellerhoeve. Aanmelden kan via: instagram.com/dicerollersociety
Tekst: Yara Meilink
Foto’s: Herman Engbers
Snelcursus Dungeons & Dragons
Dungeons and Dragons is een ‘tabletop roleplaying game’, een rollenspel dat je aan tafel speelt, als een bordspel zonder bord. Het bestaat al sinds de jaren ’70. De spelleider, of ‘Dungeon Master’, bereidt het spel voor. Hij verzint voorafgaand een verhaallijn of zoekt een bestaand DnD-verhaal op en denkt uit wat de spelers moeten doen om hun avontuur tot een goed einde te brengen.
Heeft de Dungeon Master zijn voorbereidingen klaar? Dan is het tijd om te spelen. Pak je dobbelstenen en kies een personage, zoals een elf, tovenaar of vechter. Ieder heeft zijn eigen krachten, zwakheden en wapens. Je kunt een eigen personage samenstellen, of een bekend DnD-personage kiezen.
Tijdens het spel vertelt de Dungeon Master telkens waar de spelers zich bevinden en wat er gebeurt. De spelers kiezen hoe ze op die voorgeschotelde situatie reageren en bepalen zo samen hoe het verhaal verloopt. Bij DnD speel je dus niet tegen, maar met elkaar. Je doorloopt als groep het verhaal van de Dungeon Master.
Komen de spelers in een gevaarlijke situatie terecht? Dan kunnen ze ervoor kiezen het gevecht aan te gaan en is het tijd om te dobbelen. De Dungeon Master heeft vooraf per situatie bepaald hoe hoog iedere speler moet dobbelen om een gevecht te winnen, of een actie (zoals slaan met je zwaard, of een medespeler bevrijden) succesvol te laten zijn. Lukt dit niet? Dan kunnen medespelers vaak helpen of duurt een gevecht langer. In het uiterste geval kan een personage doodgaan, maar dit betekent niet dat het spel voorbij is. Iemand kan vaak weer tot leven worden gebracht, door een toverspreuk bijvoorbeeld.
Het spel is uitgespeeld zodra de groep het eind heeft bereikt van het verhaal dat de Dungeon Master voor ze bedacht. Dit kan een paar uur duren, als je een zogenaamde ‘one shot’ speelt. Maar een spel kan zich ook over maanden of zelfs jaren uitstrekken.
