Als ik lezingen geef, mag ik naar afloop mijn boeken signeren voor mensen die belangstelling hebben in een exemplaar. Mijn publiek is best op leeftijd, om het aardig te zeggen. Toen ik op Windesheim zat, droomde ik van allerlei blonde vamps als fanbase, maar ik moet het vooral met hun grootmoeders doen. Ook leuk. Maar wel anders. Hoe dan ook, niet zelden wil een aardige vrouw met mij op de foto en dan voel ik haar hand dalen richting mijn billen, even onschuldig erin knijpen.
Het zijn uitdagende tijden, en dat is een understatement. Veel meer dan ooit wordt er een beroep gedaan op onze zelfstandigheid. Ik heb gelukkig de wijsheid niet in pacht, maar als ik naar mijn eigen ontwikkeling kijk, zijn veel zaken ontstaan door zelfstudie – door me als een autodidact helemaal onder te dompelen in een vak of een materie. Voor iedereen die normaal gesproken afhankelijk is van sturing, bijvoorbeeld van een teammanager of een docent, ligt dáár in deze tijden de uitdaging.
Hoe ver ben je bereid te gaan voor je eigen ontwikkeling en talentontplooiing? Natuurlijk is het leuk om deze zomer familie of vrienden elke dag helemaal nat te spuiten met een Super Soaker in en rond een opgeblazen zwembad. Die ontspanning is zelfs broodnodig na de ellende van afgelopen tijd. Maar laten we niet vergeten dat we straks gewoon weer verder moeten. De hersenen hebben ook prikkels nodig. Lees af en toe een boek. Kijk een verdiepende documentaire. Praat met mensen die veel hebben meegemaakt.
Straks is corona weg. Dan mogen we elkaar knuffelen. Er zal weer in mijn billen worden geknepen. Ik heb er zin in. Maar eerst moet ik ervoor zorgen dat ik op de hoogte blijf en dat ik niet stil blijf staan in mijn ontwikkeling. Iets wat voor iedereen geldt.
