Misschien herken jij je wel in deze spreuk: “Mijn favoriete deel van het spel is de kans om te spelen”. Ik denk dat Windesheim dat goed heeft begrepen. Want wanneer je in Zwolle op de Windesheimcampus rondloopt zie je vaak studenten en docenten spelen met van alles en nog wat.
Zo heeft enige jaren geleden een docent samen met studenten van de Calo geskied op de schuine helling bij gebouw X en werd er door anderen sleetje gereden. Ook hebben we ‘blij-dat-ik-glij’ wedstrijden gehad toen er nog zitzakken in gebouw A lagen. Helaas ligt er dit jaar geen sneeuw, dus ook geen wintersport-taferelen bij gebouw X.
Toch blijft er nog genoeg te spelen op Windesheim, er is een dubbele glijbaan gebouwd in de hal tussen gebouw A en S! Eentje waar je naast elkaar vanaf kunt glijden, wedstrijdwaardig. De glijbaan is ook een snelle, speelse manier om van verdieping te wisselen. In plaats van glijden van de leuning in gebouw S, wat ook al vaak is geprobeerd.
Mocht je dan toch in gebouw A zijn, dan word je uitgedaagd om een hardloopwedstrijd te doen aangezien er op de vloer een aantal hardloopbanen zijn geprint.
Naast deze (misschien wel typische) Calo dingen wordt er ook op andere plekken heerlijk gespeeld. Zo zag ik een Mecanoid robot die de bewegingen van een studente aan het nadoen was. Zag er best wel komisch en magisch uit. Deze robot staat ondertussen in Lab21 en wil graag weer spelen.
Ook zag ik afgelopen week studenten experimenteren met hun zelf gemaakte autootjes, gemaakt met CD’s als wielen, aandrijving door middel van elastiek. Het begon natuurlijk als experiment om de auto te laten rijden, maar even later werden er wedstrijdjes gehouden wie het verste kwam of welke auto het snelste was. Gaaf in deze tijd waar Max Verstappen menig hart sneller laat kloppen.
Tot slot zie ik steeds vaker mensen gebruik maken van onze prullenbakken als mikpunt en proberen zij hun afval op afstand in de juiste bak te gooien. Een prachtige mik activiteit die ik graag zou willen stimuleren. Het wordt nog meer opgeruimd op onze campus en is goed voor onze oog-hand coördinatie.
Al met al kunnen we onze dagen op Windesheim prima spelend doorkomen. Heb jij nog meer (verborgen) speelmogelijkheden gezien op Windesheim, reageer dan op dit artikel. Dan maken we van Windesheim een grote leerspeeltuin! Want plezier maken met elkaar en leren, dat gaat goed samen.
Cor Niks is docent psychomotorische therapie bij de calo
Leuk idee, maar wel gevaarlijk zo vlak bij die ruiten
Beste Cor,
Bedankt voor je mooie column die wonderwel aansluit op een pleidooi dat ik vanmiddag hoorde uit de mond van associate professor Nicholas McGuigan van de Monash University, Australië die Windesheim met een bezoek vereerde en een zeer inspirerende lezing / presentatie hield over zijn visie op de wereld en op de educatie van, hou je vast, accountants. Juist die professionals zijn zeer gebaad bij het integreren van kunst en spel in hun ‘learning journey’ . Voorafgaand aan zijn lezing leidde ik hem rond over de campus en dus ook langs de klimwand die hem direct op het idee bracht om klimmen te integreren in het curriculum van studenten in business en accountancy als een manier om uitdagingen en angsten te overwinnen.
Lang leve de ‘homo ludens’!
Leuk, ik zit te denken aan een traploopwedstrijd in X, een vossenjacht in alle (aaneengesloten) gebouwen, een mini-triatlon, verstoppertje spelen op de campus, ….