Met mijn armen wijd op het strand, knetterharde wind die bijna door mij heen blaast. Eindelijk! Dat is hoe ik het mij inbeeld, dat is hoe ik zie wat ‘rust’ betekent. Het is al een tijd lang druk. De tweede periode is ook voor mijn medestudenten het drukst. We hebben verslagen, tentamens, herkansingen en presentaties. Alles komt bij elkaar, wat kan zorgen voor een hoop onrust en soms zelfs mentale instabiliteit; iets waar ik zelf last van heb. Het is tijd dat er aandacht aan wordt besteed, dus bij deze.
Ik ga eerlijk zijn. Mijn mentale gezondheid is sinds dit jaar behoorlijk gekelderd. Na mijn buitenlandse minor, kwam ik in Nederland weer in een sleur van dagelijkse dingen. Hobby’s, afstuderen, je kent het vast. Ik voelde mij soms wat machteloos over mijn eigen leven. Alsof ik geen controle meer had. Er kwamen emoties in mij op, waarvan ik geen idee heb waar ze vandaan kwamen. Het gevolg?
Vast zitten
Netflix, TikTok, Instagram, Snapchat, bellen of appen met Jan en alleman. Alles deed ik eraan, om niet te hoeven nadenken en niet vast te zitten in mijn eigen hoofd. Erg frustrerend. Voor even dacht ik dat ik hier de enige in was. Ik studeer Social Work dus ik had beter moeten weten.
Vriendinnen kampten met dezelfde klachten. Moeheid, niet diep in de put maar ook niet geweldig, geen energie om iets te doen en emotioneel instabiel. Wat zij deden was bijvoorbeeld een psycholoog zoeken.
Dit support ik natuurlijk aan alle kanten, maar om voor mijzelf nu hulp te vragen zag ik nou ook niet perse zitten. Zo erg heb ik het nu ook weer niet; anderen hun problemen zijn een stuk erger. Herkenbaar? Laat me je dan iets vertellen, wat een goede vriendin mij vertelde.
Problemen zijn er niet om vergeleken te worden. Hoe ‘groot’ ze zijn, is voor ieder persoon verschillend. Het feit dat ik mij dagelijks zozo voel, betekent niet dat ik minder recht heb op hulp als bijvoorbeeld iemand met een onmogelijke thuissituatie.
Moeilijke stap
Iets in mij was geknapt, al mijn woede, verdriet en frustratie kwamen eruit. Moeilijk hoor, emoties voelen in plaats van ze rationeel analyseren. Het gevolg was echter goed voor mij: ik ben naar de huisarts gegaan en heb binnenkort een gesprek met de praktijkondersteuner gezondheidszorg van de huisarts.
Ik heb eindelijk mijzelf vooropgezet. Het was een moeilijke stap, maar niet onmogelijk. En ook voor jou niet. Kamp je ergens mee, weet je het even niet meer, trek aan de bel. Je kunt dit, je hebt er recht op en ook jouw gevoelens doen ertoe. Je bent geen uitzondering ♥
Judith Kreuze is vierdejaars student Social work
