Het nieuwe studiejaar is vier weken oud en ik ben eindelijk tweedejaars! De trein is gaan rijden en de studenten zijn erop gesprongen. Voorlopig volgen wij weer een vast spoor van lesroosters, kansen en herkansingen, met tussenliggende vakanties als stations waarop we even zullen uitstappen om ons op te laden voor de volgende ploeterperiode.
De eerstejaars zijn inmiddels gewend aan het reizen naar deze nieuwe omgeving en aan het al dan niet autonomie-ondersteunende gedrag van hun docenten.
Juiste studie
Of alle eerstejaars wel echt de studie hebben gekozen die bij ze past is een vraag die voorlopig zal blijven spelen. De opdrachten zijn duidelijk, maar het samenwerken met klasgenoten gaat soms minder soepel. Hoe spreek je een groepsgenoot aan op het te laat inleveren van te slecht werk? En is jouw eigen bijdrage eigenlijk wel diepgravend genoeg?
De nieuwbakken tweedejaars kijken daarom soms opgelucht om zich heen nu bepaalde lastige, inmiddels oud-medestudenten eindelijk de enige juiste beslissing hebben genomen om af te taaien.
Ze hebben zich een jaar lang geërgerd aan de ontwijkingsmanoeuvres van deze besluiteloze niet-kiezers, met wie je in het begin wel veel lol kon hebben, maar die zich na verloop van tijd vooral onbetrouwbaar en moeilijk te bereiken toonden. Je wenst ze natuurlijk veel succes in hun nieuwe studie, toch-nog-tussenjaar of back-up-baantje; het nieuwe jaar blijkt zonder hen in elk geval een stuk efficiënter te verlopen.
Propedeuse
Ikzelf ben, naast mijn Windesheimbaan, inmiddels ook tweedejaars aan de opleiding Docent Beeldende Kunst en Vorming student bij ArtEZ in Zwolle. Ook wij hebben afscheid genomen van een klasgenoot die het niet heeft gered. De voltallige rest van de klas heeft vorige week de Propedeuse kunnen ophalen.
Dat gebeurde tijdens een nogal chaotische uitreiking, die vanwege de aanhoudende regen binnen plaats vond, terwijl het aangerukte conservatoriumbandje eenzaam buiten onder een wappertent dappere deuntjes voort bleef brengen.
De kantine van het monumentale ArtEZ-gebouw, het voormalige ziekenhuis aan de Rhijnvis Feithlaan, bood binnen helaas niet voldoende ruimte voor klassen vol aanstormende graphic en comic designers, animatoren en kunstdocenten in voltijd en deeltijd, samen met hun ouders en kinderen. Ja, ook mijn moeder van 80-plus was van de partij (net als bij mijn eindexamen, doctoraal en postdoctorale diploma-uitreiking – elk diploma is een feestje waard).
SB-docent
Bij Windesheim gaan de uitreikingen er wel wat persoonlijker aan toe, moet ik vaststellen. Niet alleen mogelijk gemaakt door ruimere gebouwen, maar vooral door de aanwezigheid van de SB-docent en diens praatje bij elke student.
Ach het is maar een propedeuse, kun je zeggen. En dat is ook zo. Toch ben ik er heel blij mee, want, ook al worstel ik bij tijd en wijle, en vind ik het af en toe heel confronterend.
Ik vind het wel ontzettend leuk, leerzaam en stimulerend om opnieuw student te zijn en samen met klasgenoten zoveel nieuwe dingen te leren en elkaar verder te helpen.
Dat wens ik ook onze studenten toe. Maak er een mooi jaar van, en hopelijk vier.
Ariane Niemeijer is docent Engels bij domein BMR en geeft daarnaast PPR-modules over kunstzinnige ontwikkeling
