In mijn omgeving zijn een paar doemdenkers – muzikanten, schrijvers, acteurs – al op vacaturesites aan het zoeken zijn naar nieuw werk, omdat ze de opmars van kunstmatige intelligentie vrezen en geen zin hebben in een gevecht. Ik moet zeggen: helemaal gerust ben ik ook niet op bepaalde ontwikkelingen. Wie zich op zaterdagavond in een alledaags café als deejay vermomt en vervolgens alleen opzwepende AI-muziek gaat draaien, komt daar vermoedelijk makkelijk mee weg. Heel kritisch is de gemiddelde burgers niet. Als het maar gezellig is.
Ik gedraag me zoals ik me dat ooit had voorgenomen: nieuwsgierig en gretig. Dus op mijn telefoon staan al de apps Suno en Grok, eentje voor muziek, de ander voor film. Mijn data liggen vermoedelijk dus wel bij duistere durfkapitalisten, die miljarden verdienen door de onachtzaamheid en het kinderlijke enthousiasme van de gebruikers, maar je wilt de boot natuurlijk ook niet missen. Maar omdat ik vrees dat schrijvers straks overbodig worden, omdat robots de romans zullen schrijven, als het moet duizenden per dag, is het wel verstandig om op te letten. Het vak loopt trouwens sowieso gevaar door de debilisering van de maatschappij en het onvermogen van mensen om langer dan een uur gewoon stil te zitten, diep geconcentreerd in een boek.
De reden om tóch elke nieuwe ontwikkeling nauwgezet te blijven volgen, is heel eenvoudig: we zullen allemaal met kunstmatige intelligentie moeten dealen. Er is geen keuze. Ondanks evidente gevaren bestaan er véél meer mogelijkheden. De truc is nu om een pionier of uitvinder te worden, in elk geval deelnemer aan de eerste lichting die er werk van maakt, in plaats van straks mokkend achter de meute aan te lopen. Voor onderwijzers, medewerkers en studenten gaat de ongekende opmars van AI het alledaagse werk danig veranderen. Er zal altijd een hang blijven naar puur en ambachtelijk, maar dat is voor de enkele fijnproevers. Veel meer mensen kiezen voor gemak. Mijn grootste ergernis destijds, toen internet ons complete bestaan overwoekerde, was dat de Dikke van Dale met een digitale app kwam, terwijl ik altijd groot geluk voelde als ik door een fysiek boek moest bladeren naar de betekenis van een woord. Nu moet ik er niet meer aan denken. De tijd heeft me wijzer gemaakt.
