Omdat de dijk tussen Deventer en Zwolle was opgebroken, reed ik in de maand april geregeld met de auto via de A50 naar Windesheim. De rit duurde ongeveer tien minuten langer, maar erg vond ik het niet. Ik woon sinds 2020 in Deventer, maar ging nu pas – vijf jaar later – waarderen hoe het Gelderse platteland rond het dorpje Epe plotsklaps verandert in het prachtig Veluws landschap. In een handomdraai maken koeien, grasland en boerderijen daar plaats voor groen-gelig heidegebied. Het is een geweldige transformatie.
In de auto luister ik geregeld naar een podcast (Pod Save America, The Bullwark Podcast) of muziek (Bon Iver, Sam Fender, Taylor Swift). Een stille auto is ook prettig: het geeft me tijd om na te denken. Aan wie ik tijdens die stille autoritten in april vaak dacht is Wim Hulleman. Ook nu bedenk ik me weer hoe gek dat eigenlijk is. Ik ken Hulleman niet: we hebben elkaar nooit ontmoet. Maar begin april deelt hij een bericht op het interne communicatiekanaal van Windesheim waar veel respons op komt. En ook mij aan het denken zet.
In dat bericht schrijft Hulleman dat als hij in 1989 als docent aan Windesheim komt werken, de hogeschool een duidelijk motto heeft: ‘Decentraal waar het kan, centraal alleen waar het moet.’ Oftewel: laat opleidingen en docenten zoveel mogelijk hun eigen ding doen. Dat ‘leidende principe’ is inmiddels compleet verdwenen, stelt Hulleman een kleine veertig jaar later. Tijdens een overleg hoort hij verhalen over ‘ambitieregisseurs’, ‘portfoliomanagers’ en ‘sirenesessies’. Dat nikszeggende managementjargon spoort Hulleman aan een belangrijke vraag te stellen: ‘Spreken de top van Windesheim en de werkvloer letterlijk en figuurlijk nog wel dezelfde taal?’
Ik vraag het me ook steeds vaker af. Ter voorbereiding op de ‘groene route’ zijn bij de opleiding Journalistiek in september 2024 zonder enig overleg alle deadlines optioneel geworden. Het voorspelbare gevolg is uitstelgedrag van studenten en een enorme nakijkdruk voor docenten. Ondertussen hoor ik ook meerdere collega’s verbaasd reageren op het aanstellen van al die ‘ambitieregisseurs’ en ‘portfoliomanagers’. Windesheim moet toch bezuinigen? Ik zou zeggen: behoud wat docenten zodat er goed onderwijs gegeven kan worden. Die ‘sirenesessies’? We kunnen echt zonder.
