Drie jaar geleden deed ik mee aan het tv-programma Ink Master, waarin ik werd gekoppeld aan een tatoeëerder. We kregen één avond om te bespreken wat ik wilde, namelijk een schedel. Daar zit geen betekenis achter: voor mij moeten tattoos gewoon mooi zijn.
De stijl van de tattoo werd bepaald door het programmamakers. De volgende dag kwam er een ontwerp en werd de schedel, op camera, gezet. Ik vond ‘m supermooi, maar ik baal wel van de montage van het programma. Het lijkt alsof ik alleen maar aan het janken ben.
Eng of raar?
Ik heb ook tatoeages op mijn pols en ribben en het liefst maak ik m’n sleeve helemaal af. Maar echt zichtbare plekken durf ik nog niet aan. Ik ben docent in opleiding en er zijn in het onderwijs nog steeds mensen die tattoos eng of raar vinden.
Een stagebegeleider noemde me ooit zelfs intimiderend. Heel jammer, want mijn tattoos maken mij geen mindere docent. Laat mij gewoon lekker in een T-shirtje lopen.
Nina Strijker, vijfdejaars student lerarenopleiding Engels
Tekst: Silke Polhuijs
Foto: Gerben Rink
