Studente bekogeld tijdens performance

Windesheimstudenten voerden deze week artistieke performances uit in de gangen van gebouw X. Die waren soms confronterend voor het publiek.

In haar indrukwekkende performance vroeg Windesheimstudent Paulien de Boer aan bezoekers om haar bijna naakte lichaam te bekogelen met verf. De student van de lerarenopleiding wilde daarmee laten zien dat je als persoon kunt groeien ondanks dat je iets naars wordt aangedaan.

Docente Ariane Niemeijer: “De performance van Paulien was confronterend en trok heel veel publiek. Het interessante was dat mensen eigenlijk weigerden om haar echt te bekogelen. Sommigen gingen haar juist liefdevol beschilderen, anderen tekenden met verf beschermende vormen om haar heen.”

De performance van Paulien was een van de perfomances die afgelopen woensdag ’s avonds werden opgevoerd in gebouw X van Windesheim, als afsluiting van de hogeschool keuzemodule die Niemeijer geeft: ‘Creatieve ontwikkeling met performing arts’.

Chantal Mulder, student communicatie, liet haar publiek in een escape room-achtige setting ervaren hoe het is om depressief te zijn, terwijl je je dagelijkse dingen moet doen. Mensen moesten bijvoorbeeld voorkomen dat een lamp uit zou gaan, puzzelen met louter zwarte stukjes, of zoeken naar een onzichtbare code op een spiegel. Na afloop vertelde Chantal wat het voor haar betekent om jaren last te hebben van een depressie.

Iris Eva, student Theologie, weefde tijdens haar performance met mensen uit het publiek een regenboog voor het kind in haar. Daarna wikkelde zij zichzelf met het ‘kind’ in het weefsel en liep daarmee het gebouw uit, de wereld in.

Jeroen Drop, student Communicatie, zette zijn impressie van mensen om in muziek op de piano. Marion Brouwer, ook student Communicatie, imiteerde niet alleen Jeroen maar ook de voorbijgangers.

De perfomance van communicatiestudent Koen Rots ging over de hectiek van het dagelijks leven en proberen rust te vinden. Hij speelde in een met fauteuils ingerichte ruimte zijn eigen meditatieve muziek bij kaarslicht, terwijl achter hem een film van een drukke snelweg draaide.

Lieke van der Zon en Romy ter Harmsel, studentes logopedie, zongen als duo Potverdorie taboedoorbrekende liedjes aan het langs lopende publiek, over bijvoorbeeld seks onder ouderen, geslachtsziekten en spijt over het krijgen van kinderen.

Merlinde Hempenius, student logopedie, liet publiek haar zelfgemaakte vegetarische gerechten proeven en vroeg ze of ze het vlees misten. Daarna stuurde ze hen door naar een confronterende film over dierenleed in de varkensindustrie met de boodschap: ‘dit heeft u nu niet veroorzaakt’.

Naomi Nijmeijer, ook van logopedie, drukte het publiek op het hart om zichzelf te zijn en zich niets van anderen aan te trekken. Ze gebruikte hiervoor middelen die logopedisten bij de behandeling van kinderen inzetten, inclusief de toon die ze gebruikt met kinderen. Aan het eind kregen de bezoekers als beloning een lintje van Naomi.

Student Nina Kleinlugtenbeld vroeg haar publiek om op te schrijven hoe ze zich voelden, terwijl er allemaal negatieve uitspraken te horen waren. Aan het eind trok Nina zelf haar zwarte kleren uit, waaronder zij witte kleding bleek te dragen.

Roos Mens, student Communicate, tekende haar indrukken van passerende mensen op een lang vel.

Tobias van Keken, student Social Work, hield eerst een vrolijk en oppervlakkig verhaal, maar haalde daarna een touw te voorschijn en begon er een strop in te leggen. Zijn boodschap: niet iedereen die vrolijk doet, is ook vrolijk.

Meer foto’s van de performances zijn te zien op Facebookpagina WIN – Windesheim