Michelle van der Molen: Liefde voor de oudjes

Ik strijk neer in de eerste klas, aangezien de trein weer eens propvol zit. Tegenover mij zitten twee dames op leeftijd, Trees en Truus. Ze kakelen erop los. De buurvrouw achter ons kijkt geërgerd op, want stiltecoupé. Trees en Truus barsten in lachen uit: “Maar mevrouw, de trein zit vol. Dan kunt u toch niet van ons verwachten dat wij hier muisstil blijven zitten?” De vrouw wordt woest en betrekt haar man erbij, die zegt: “Druk even een kurk in die mond van jullie.” Trees, nog steeds glimlachend, kaatst de bal terug: “Steek die kurk lekker in je reet.” Waarop meneer rood aanloopt: “Ik kan duidelijk zien dat jullie niet in de eerste klas thuishoren.”

Ze zijn vertederend schattig, die oudjes van ons. Vroeger kregen wij op 11 november van onze oude buurvrouw extra snoep toegestopt, een chocoladepaashaas van een half jaar eerder. Complimenten over ons lampionnetje, die nog net niet uit elkaar viel. Er zijn genoeg senioren die hand in hand lopen en midden op de weg stil blijven staan om elkaar een lekker nat kusje te geven. Liefde die niet roest. Samen of alleen op een bankje, starend naar de eendjes in de vijver, oud brood in een zak naast hen. Rode wangen in de winterkou, grijze haren verstopt onder veel te grote zelfgebreide wollen mutsen.

In de rij bij de supermarkt duwt een grijs exemplaar mij ruw aan de kant. De kracht is nog volop aanwezig. “Ik heb maar één dingetje hoor”, roept ze luid terwijl ze met haar rollator over mijn tenen heen rijdt. Voor ik het door heb staat ze al af te rekenen. Voordringen als een pro, om vervolgens met de gekochte peuken bij de vijver te gaan chillen. Alle senioren in een kringetje, luid roepend naar de mensen die voorbij komen. “Die jeugd van tegenwoordig. Ze hoeven niet te werken, zitten dagen te internetten en verdienen hun geld met wat foto’s op Graminsta. Instagram? Wij stonden vroeger om vijf uur op om de koeien te melken.”

Senioren. Ze zijn onderweg gehard. Of is het eenzaamheid? Duizenden ouderen achter de geraniums, zonder man, vrouw of buurtkindjes. Misschien moeten wij, jongeren, iets meer op hen letten. Liefde voor de oudjes. Doet wonderen, echt.

Er zijn 1 reacties op «Michelle van der Molen: Liefde voor de oudjes»

  1. Albert Groothedde schreef:

    Lees jou colum’s bijna altijd met veel plezier, en deze is ook weer heel erg getroffen.
    Senior en Ex Huismeester Windesheim.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *