Martin Jans: ‘Het kerstverhaal is een oefening voor je aandacht’

Het was een koude zaterdagavond, rond kwart over acht. Met een groep studenten was ik in het klooster in Zundert, vlak bij de Belgische grens. We zaten in de kapel. Een mooie open ruimte met witte muren, strakke houten banken en een donkere granieten tegelvloer. Heel sober, geen franje. Eén zandkleurig beeld op de muur voor in de kerk. Een afbeelding van Maria.

Eén van de monniken deed de lichten uit, het was donker. En een kleine spot ging aan en scheen precies op dat beeld van Maria. In het donker zag ik de schimmen van de gewaden van de kloosterbroeders. Heel aandachtig stonden ze daar, verstild, met de ogen gericht op Maria. Toen zongen ze het laatste lied à capella in het Latijn.

Wat is belangrijk?

Het is een moment van verstilling en concentratie aan het eind van de dag. ‘We leven zo snel aan alles voorbij’, zei de gastenbroeder eerder. ‘Door alles wat je wilt, al je plannen, alles wat op je afkomt. Dat geldt voor ons, hier in het klooster, en dat is voor jullie niet anders’.
En dat is ook zo. ‘Wat is nou echt belangrijk’, verzuchtte een student onlangs, het haar nog nat van de douche van de sportschool en op weg naar een tentamen. Ze vertelde over de moeite die het haar kostte om keuzes te maken in haar relatie, studie en werk. Er was zoveel.

Elke avond schijnt in die kapel in het klooster een spotlight op het beeld van Maria. In haar armen draagt ze haar kind: Jezus. Het kerstverhaal vertelt dat er voor Maria geen plek is in de herberg en dat Jezus geboren wordt in een stal.
Zo richt dit bijbelse verhaal onze aandacht: weg van allemaal voorname mensen met macht en invloed, naar een achterbuurt, naar mensen die later zullen vluchten. Meestal blijven die naamloos en kent niemand ze. In dit verhaal zijn zij de hoofdpersonen.

Grote mond

Er zijn zoveel prikkels die ons afleiden van wat er echt toe doet. Er zijn zoveel mensen met grote monden en stoere praat die onze aandacht opeisen. Er zijn zoveel gedachten die alle kanten op kunnen gaan. ’Het is de kunst om aandacht te leren hebben voor wat goed is, voor wat mooi is, voor wat waarachtig is’, zei de gastenbroeder.
Het kerstverhaal is daarvoor een oefening. Net als dat moment ’s avonds in het klooster, met die ene spotlight op dat zandstenen beeld van Maria en haar kind.

Martin Jans is studentenpastor van Windesheim, ArtEZ en KPZ Zwolle

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *