Julia in Parijs 4/: ‘Adembenemend ritje in het reuzenrad’

Journalistiekstudente Julia Onclin studeert dit semester in Parijs. Voor WIN doet ze verslag van haar belevenissen.

Cityhoppen, dat is waar mijn vorige blog over ging. Hoewel ik me had voorgenomen om een keer over iets anders te praten kan ik het gewoon niet laten. Ook de laatste steden van mijn citytrip, die ik in de vorige blog niet kon benoemen omdat ik er nog niet geweest was, moeten aan bod komen. Marseille, Nice en Monaco waren namelijk wel de grootste hoogtepunten van de reis.

Route van de zon
Inmiddels is het alweer bijna drie weken geleden dat ik ging cityhoppen, toch voelt het nog steeds als een droom. Alsof ik niet echt al die steden gezien heb. Wat was het mooi! Ik snap nu volledig waarom ze het de Route Du Soleil (route van de zon) noemen. In de afgelopen maanden heb ik de zon niet zo vaak gezien als in die paar dagen in Zuid-Frankrijk.

Marseille is echt een wonderschone stad en als je van vis en zeevruchten houdt, zoals ik, ben je daar echt op je plek. Daarnaast doen alle smalle heuvelachtige straatjes met gekleurde huizen heel gezellig aan en is de zeelucht om helemaal zen van te worden. Dat de mensen hier heel relaxt zijn, snap ik wel. Als ik elke dag door die mooie straten zou lopen, de zee zou ruiken en vis zou kunnen eten, zou ik ook zo gelukkig zijn.

Ritje in het reuzenrad
Mijn favoriete activiteit daar? Moeilijk. Het eten van zeevruchten was echt een hoogtepunt maar ook mijn ritje in het reuzenrad in de haven was adembenemend. Even alleen, op letterlijk en figuurlijk eenzame hoogte, genieten van het uitzicht omdat niemand anders meewilde en daarna alleen ronddwalen door de stad. Even genieten van mijn hervonden vrijheid.

Hoewel we veel zon hebben gehad, was Nice ons iets minder goed gezind. Wat een bakken met regen we daar over ons heen hebben gekregen, niet normaal. Precies op het moment dat we een heuvel aan het beklimmen waren barstte de regen los. Dat resulteerde in een waterval die de trappen van de berg afstroomde en boven op de top zelf stond het blank. Ik had verwacht me meer aan de regen te storen, maar ik vond het vooral erg grappig hoe alles nu letterlijk in het water viel en dat ik water had zitten op plekken waar het normaal gesproken niet zit.

Groot maar knus
Het weer mocht dan wel tegen zitten, ik kan me toch goed voorstellen dat vakantiegangers graag naar Nice gaan. Een grote maar knusse stad, waar het normaal gesproken mooi weer is, aan zee. Beter kun je het eigenlijk niet treffen. En hoewel een groot deel van mijn reisgenoten na ons bezoek aan Montpellier zo moe was dat ze graag terug naar Parijs wilden, had ik energie te veel.

Ik had nog wel weken door Frankrijk kunnen reizen en langer in de steden kunnen blijven. Misschien is dat ook wel een beetje het gevolg van het feit dat ik me overal wel thuis voelde omdat ik niet zo gebonden ben aan een plek of land. Het enige wat ik op zulke momenten mis, is mijn familie. Als ik moet kiezen tussen een trip met mijn familie of een trip met Erasmusstudenten die regelmatig mot hebben onderling, is de keuze snel gemaakt.

Formule 1
Maar goed, het allergrootste hoogtepunt van dit alles was toch echt Monaco. Wat had ik daar graag langer willen blijven. De straten, de mensen, de zee, de sfeer… voor mij was Monaco een optelsom van Marseille en Nice met nog net dat beetje extra. En toen we door de straten liepen en ik de wegmarkering van de startinggrid van de Formule 1 zag, ging mijn hart helemaal sneller kloppen. Hoe kan het ook anders als diehard raceliefhebber en Formule 1-fan. Wat zou ik graag een Grand Prix in Monaco meemaken.

Inmiddels ben ik dus alweer eventjes terug van deze trip en zit ik volop in de schooldrukte. Mijn weken zijn gevuld met lessen en als ik geen les heb moet ik werken aan groepsprojecten. Voor tripjes heb ik dus helaas geen tijd meer. Maar we maken er het beste van, nog een kleine vijf weken en dan is mijn minor hier klaar en ga ik weer naar huis.

Maar hopelijk niet voordat ik de kerstmarkten hier afgestruind heb en iets te veel Frans voedsel verzameld heb om mee naar huis te nemen.

Bisous et à la prochaine fois, Julia Onclin

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *