De eindmusical: in groep acht mocht je valszingend op het podium staan in een te gek kostuum, om het einde van je basisschooltijd te vieren. Helaas heb ik dit nooit meegemaakt. Geen Grease voor onze klas. We waren ‘te druk’, en als straf mochten wij niet meedoen aan dit spetterende slotstuk. Ik denk stiekem nog steeds dat het geldpotje leeg was en ze ergens op moesten bezuinigen. Maar wie zal het zeggen. Ik heb een fobie ontwikkeld voor het nemen van afscheid.
Oké, misschien mag ik dit niet afschuiven op mijn arme basisschooljuf. Ik ben nooit goed geweest in het nemen van afscheid. Überhaupt het afsluiten van iets: een goed boek laat ik het liefst zo lang mogelijk liggen. Ik wil nog niet weten hoe het afloopt. En wanneer mijn ouders zijn langsgeweest, zwaai ik ze enthousiast uit, tot ik het nummerbord van de auto niet meer kan lezen. And what about de boyfriends: ik bewaar alle bioscoopkaartje van de films waar we samen zijn geweest. Dan kan ik daar nog eens melodramatisch doorheen graven, met Taylor Swift op de achtergrond, wanneer de relatie voorbij is.
Maar nu ik ouder word – ja, we gaan melodramatisch lopen doen – merk ik steeds vaker dat het afsluiten van iets niet altijd verkeerd hoeft te zijn. Was ik anno 2017 nog bevriend geweest met alle vriendinnetjes van de basisschool, dan had ik geen tijd meer over om alle fijne feestjes af te struinen met de studievrienden van nu. Mijn slaapkamer had er uitgezien als een stortplaats met al die half gelezen boeken. En hoe fijn is het ritueel verbranden van al die bioscoopkaartjes, wanneer je relatie op de klippen is gelopen?
Afscheid nemen bestaat niet, dankzij Marco Borsato zijn we daar allemaal van op de hoogte. Maar als ik even mijn favoriete einde mag benoemen, dan is het wel het einde van dit schooljaar. Wellicht dat ik een traantje ga laten wanneer ik mijn diploma in mijn handen krijg gedrukt, maar dan geef ik mijn fobie gewoon de schuld. Waar een deur dichtgaat, gaat altijd een nieuwe deur open. En wat er op die van mij klopt? Iets met zon, zomer, en feestjes. Heb ik toch nog mijn Grease-momentje te pakken.
Michelle van der Molen
is vierdejaars journalistiekstudent
