Michelle: ‘Rokkenjager’

“Het is rokjesdag. Je weet wat dat betekent hè.”’ Ik zit op mijn fiets en kijk verontwaardigd achterom. Twee mannen van middelbare leeftijd bewegen verlekkerd met hun borstelige wenkbrauwen. Ze hebben geen verdere communicatie nodig. Snel fiets ik verder, zodat de kokhalzende uitdrukking op mijn gezicht verborgen blijft. Hè ja het is rokjesdag. En de zon schijnt. Eureka! Maar wat mag dat dan precies betekenen?02-Michelle ‘Rokkenjager’-win 14-06 april 2017

Het engeltje in mij is blij voor de mannen. ‘Rokjesdag’ betekent volgens mijn goede kant: “Moet je kijken Herman, wat een lekker temperatuurtje het eindelijk weer is.” Rokjesdag wordt hier gebruikt als een algemeen meetinstrument voor een aangenaam klimaat. Maar de duivel op de andere schouder hoort: “Hè Herman, kunnen we weer stiekem onder de dunne laagjes stof spieken, als de rok door het briesje wind heen en weer beweegt.” Wanneer de vrouw even vergeet hoe verdraaid onhandig het ook alweer is om met zo’n gewaad op de fiets te stappen en de weg naar haar punani beangstigend snel zichtbaar wordt.

Natuurlijk zijn er op deze wereld onzekere mannen en vrouwen die naar vrouwen in rokjes kijken als een lustobject. Net zoals er mannen zijn die Rokjesdag gebruiken om voor het eerst weer naar al die lekkere blote benen te kijken. En dat maakt mij verdraaid onzeker. Ik bedoel: moet ik nu weer wekelijks mijn benen scheren? Harsen en naar de zonnebank om te verbergen dat ik in de winter alleen maar lichtwerende kleding heb gedragen? Moet ik stoppen met het eten van cake? Ik hou niet eens van rokjes!

Ik kom in opstand tegen Rokjesdag. En niet omdat Herman dan niet meer kan gluren. Niet omdat ik vind dat vrouwen geen rokjes moeten dragen of dat onze vrouwelijkheid wordt aangetast door ongure opmerkingen. Ik demonstreer hier niet voor een betere wereld. Wij vrouwen moeten elke lente weer met geharste benen door het leven? Prima. Doen we. Maar dan wil ik vanaf vandaag wél een extra dag in het leven roepen: blokjesdag. Hebben wij ook eindelijk iets om naar te fluiten.

Michelle van der Molen
is vierdejaars journalistiekstudent

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *