Journalistiekstudent Daniël Joe Heemskerk zit liever in de bioscoop dan in een schoolbankje. Deze week bekeek hij: John Wick, Chapter 2
In deel 1 nam supermoordenaar John Wick (Keanu Reeves) wraak op een man die zijn hond vermoordde. In deel 2 wordt hij onder druk gezet om een hoge maffiabazin te vermoorden, met alle gevolgen van dien.
Klinkt als een lekkere actiefilm.
De actie in John Wick 2 is inderdaad ontzettend goed. De vechtscènes zijn prachtig vormgegeven dankzij indrukwekkende en originele decors, en er is veel tijd en energie gestoken in de choreografie. Daardoor ziet het er zó realistisch uit, dat je bij sommige actiescenes een sterke maag nodig hebt. Bijvoorbeeld wanneer Wick een potlood in iemands oor drukt en er stukjes hersenen uit zijn oor vliegen, of wanneer hij iemand opensnijdt vanaf het kruis. Heerlijk luguber.
Zit er ook nog een verhaal in?
Voor het verhaal hoef je zeker niet te kijken. Dat merk je vooral aan de dialogen: die zijn meestal niet langer dan vijf zinnen. Bovendien heeft Reeves slechts twee gezichtsuitdrukkingen in de hele film: boos, en geërgerd. Zelfs als er nieuwe karakters worden voorgesteld, zoals de koning van de daklozen (Laurence Fishburne), is er geen chemie. Dat is jammer, want daardoor zijn die scènes erg droog.
Eindoordeel?
Als je van kneiterharde actie houdt, dan is deze film alles wat je nodig hebt. En daar is dan meteen ook alles mee gezegd. Voor een film met wat meer diepte kun je beter even op Netflix rondzoeken.
