Medezeggenschap moet van iedereen zijn, niet alleen van een selecte groep die aan het pluche plakt, vindt vijfdejaars student Pepijn Herms.
Het gaat niet goed met Windesheims deelraden en centrale medezeggenschapsraad (cmr). Ze verkeren op democratisch vlak in een deplorabele staat die grote risico’s met zich meebrengt. Weinig medewerkers en studenten interesseren zich voor de medezeggenschap. Naast deze desinteresse zit er, in de medezeggenschap verscholen, een conservatieve stroom die best tevreden is met deze gang van zaken. Raadsleden die weinig ruchtbaarheid geven aan verkiezingen. Aan het raadswerk en überhaupt het bestaan van de medezeggenschap. Het komt hen goed uit om geen verkiezingen te houden en zodoende jarenlang op het pluche te plakken.
Verkiezingen zijn er om raadsleden een mandaat te geven, minder goed functionerende raadsleden te vervangen voor betere en na te gaan wie nu daadwerkelijk de zetel bemant. Zonder verkiezingen (die alleen worden gehouden bij voldoende aanmeldingen) heeft niemand hier zicht op. Je zult dan niet weten wie nu daadwerkelijk jou vertegenwoordigt. Wie voor jou stemt, je onderwijs beschermt (of afbreekt).
Een concreet voorbeeld is de huidige CMR student geleding. De huidige cmr student geleding had vorig jaar even veel aanmeldingen als dat er zetels waren. Dit betekende dat er geen verkiezingen werden gehouden voor de CMR. Wat veel mensen op Windesheim niet weten is dat acht van de tien student CMR leden lid zijn van één en dezelfde politieke partij. Deze partij genaamd ‘De vrije student’ is een landelijke partij met een eigen partijprogramma en standpunten. Deze partij wordt gefinancierd (en is opgericht door) de JOVD, de politieke jongerenorganisatie van de VVD. Een externe partij die via zijn partijprogramma invloed uitoefent met bijna 50 procent van de cmr-zetels. Dit hoeft niet per se een kwalijke zaak te zijn maar het geeft wel te denken.
Deelraden hebben soortgelijke problemen. Het is het bijvoorbeeld moeilijk om nieuwe leden te vinden. Het komt zelden voor dat er meer kandidaten dan openstaande zetels zijn voor een domeindeelraad. Raadsleden kunnen vaak jarenlang een zetel bemannen zonder ooit te hoeven mee doen aan verkiezingen. Dit is de nagel aan de doodskist voor democratische organen zoals de centrale medezeggenschapsraad en de deelraden. Sommige raadsleden vinden deze gang van zaken prima. Weer anderen proberen juist zoveel mogelijk de achterban te betrekken bij de besluiten die in de raad gemaakt worden. Hier is echter geen eenduidig beleid voor. De deelraden en de CMR werken onderling ook slecht samen. Er is zoveel dat verbeterd kan worden. Dit kan alleen als meer studenten en medewerkers hun input gaan leveren.
Medezeggenschap is van ons allemaal, niet alleen van een selecte groep. Jullie, de lezers van de Win zou ik dan ook willen oproepen om je actief te gaan mengen in de medezeggenschap. Schrik niet! Dit betekent niet dat je direct een zetel moet bemannen. Raadsvergaderingen zijn openbaar. Kom eens kijken. Haal de medezeggenschapsraden uit de anonimiteit en participeer. Op deze wijze haal je de conservatieve leden uit hun comfort zone en kan er vernieuwing plaatsvinden op raadszetels waar vernieuwing broodnodig is. Dit zou mijn wens zijn voor de medezeggenschap in de toekomst. Breed gedragen raden met een participerende achterban.
Pepijn Herms
is vijfdejaars student maatschappelijk werk en dienstverlening en vicevoorzitter van de deelraad gezondheid & welzijn.
