Voor veel studenten is het al een uitdaging om hun studie en bijbaan te combineren, maar Jolien Geels (18) doet daar nog een schepje bovenop. Naast haar bijbaantje en de opleiding tot docent economie op Windesheim werkt ze dag in dag uit aan haar droom: een carrière als professioneel tennisster.
Tot haar zeventiende speelde Jolien bij de junioren, waar ze een plek in de wereldwijde junior-ranking veroverde. Nu speelt ze mee in seniorentoernooien, zoals de W15 (Future) toernooien. Dit zijn internationale wedstrijden waar speelsters hun eerste punten voor de wereldranglijst kunnen verdienen. Bij haar debuut in Kroatië moest ze twee rondes winnen in de kwalificatie. “Dat is mij toen gelukt, terwijl ik op papier één van de zwakkere spelers was. Toen had ik meteen een seniorenranking,” vertelt ze trots.
Stage of toernooi
Jolien komt uit Oldenzaal, maar vier dagen per week is ze te vinden in Halle, Duitsland, waar ze traint op tennisacademie Breakpointbase. “Ik train twee keer per dag en ’s avonds doe ik krachttraining. Tussen de trainingen door moet ik studeren en soms werken om mijn carrière te financieren. Het zijn lange dagen en ik heb weinig vrije tijd, maar dat vind ik niet erg, want tennis is mijn grootste passie, en dat mag ik iedere dag doen.”
Naast tennis volgt Jolien de opleiding docent economie en bedrijfseconomie op Windesheim via afstandsonderwijs. “Het vakinhoudelijke gaat mij goed af, maar de stages en tentamens zijn soms een uitdaging, vooral als die samenvallen met toernooien. Dan is het veel puzzelen en overleggen.” Jolien ziet haar opleiding als een plan B. “Mocht tennis niet uitpakken zoals ik zou willen, dan heb ik in ieder geval zekerheid. Ik wil niet op mijn 25e zonder diploma zitten en straks helemaal opnieuw moeten beginnen.”
Winnen van de jongens
Dat Jolien nu zo intensief met tennis bezig is, had ze vroeger niet verwacht. “Ik begon eigenlijk met voetbal. Toen ik acht was, ben ik gaan tennissen. Eerst gewoon recreatief bij de club in Oldenzaal, later ging ik naar een talentengroep. Ik trainde als meisje van tien tussen jongens van veertien. Uiteindelijk hadden we een toernooi en dat won ik. Toen dacht ik: wow, nu gaat het echt goed.” Op de baan staat Jolien bekend om haar harde forehand en haar onvoorspelbaarheid. “Ik wissel veel af. Soms speel ik heel aanvallend, soms met hoge ballen of slice. Dat zie je bij dames minder vaak.”
Vlaggendrager voor Nederland
Haar hoogtepunt tot nu toe was haar deelname aan de FISU World University Games. Jolien mocht daar de Nederlandse vlag dragen tijdens de openingsceremonie. “Je staat in een stadion met 35.000 mensen en miljoenen kijkers online. Het was echt één van de meest bijzondere momenten in mijn leven. Een herinnering die ik altijd bij mij draag.”
Jolien speelde ook meerdere wedstrijden op FISU. In de consolation round won ze haar eerste wedstrijd tegen Zuid-Afrika, een wedstrijd die door regenonderbreking over twee dagen werd verspreid. “In de beslissende supertiebreak stond mijn tegenstander 8-5 voor. Toen maakte ik een bijna onmogelijk comeback. Ik haalde vijf punten op een rij, daarmee won ik mijn eerste wedstrijd waarbij ik Nederland vertegenwoordigde. Daarna volgde een overwinning tegen Colombia, maar in de kwartfinale strandde het schip helaas tegen Korea.
Tegenslagen en doorzetten
Jolien heeft niet alleen hoogtepunten meegemaakt. Begin dit jaar liep ze een knieblessure op. “Mijn knie stond deels uit de kom en er zaten scheurtjes in meerdere banden van mijn knie. Dat was heel zwaar. Drie weken kon ik bijna niets; ik liep op krukken.” Mentaal was dat een uitdaging voor de gedreven tennisster. “Je hoofd wil wel, maar je lichaam kan niet.”
Dankzij intensieve revalidatie en doorzettingsvermogen kon ze sneller terugkeren dan gedacht. “Dat maakte mijn prestaties dit jaar extra bijzonder.” Jolien droomt van deelname aan een Grand Slam. Of dat over vijf, tien of vijftien jaar is, maakt haar niet uit, zolang ze maar stap voor stap dichterbij komt.
Tekst: Kyra Schuurkamp
Foto: Jasper van Overbeek
