Het is lente (nog even) en rond de campus klinkt een vertrouwd geluid: het gepiep van jonge scholeksters. De grindlaag bovenop de gebouwen vormt een ideaal nepstrand voor deze fraaie vogel (zwart-wit verenkleed, felrode, kaarsrechte snavel) en sinds jaar en dag legt een paartje ‘hogeschooleksters’ hier zijn eieren. Dit keer klinken de kreetjes vanaf gebouw B. Bijvoederen vanuit de kantine heeft geen zin. Pappa en mamma halen hun kronkelende babyvoeding waarschijnlijk uit de oevers van de IJssel.
