Merel in Frankrijk: ‘Fancy hapjes op de Nederlandse ambassade’

Derdejaars journalistiekstudent Merel Revet studeert tot de zomer in Parijs. Voor win’ doet ze verslag van haar belevenissen.

Sinds ik in Parijs woon, ben ik lid van een aantal Facebook-groepen: Erasmusstudenten in Frankrijk, social girls Paris (voor vrouwelijke expats) en Nederlanders in Parijs. Aan die laatste groep heb ik het meest. Ik publiceer er mijn blogs over de stad, de vacature voor mijn bijbaantje werd hierin geplaatst en ook vond ik er een uitnodiging voor Koningsdag op de Nederlandse ambassade.

Voorgaande jaren was dit evenement alleen voor genodigden, maar dit jaar konden alle jonge Nederlanders zichzelf aanmelden om de verjaardag van Willie te vieren. Ik was uiteindelijk een van de driehonderd gelukkigen die het feest in het huis van de ambassadeur mochten bijwonen.

De woning van de Ambassadeur is simpelweg prachtig en de buitenkant van het pand is gebruikt voor de bekende Franse film Intouchable. Ik had het gevoel een museum binnen te lopen. Grote, hoge ruimtes met mooie schilderijen aan de muur waarvan er enkele zelfs in bruikleen zijn van het Rijksmuseum, werd mij verteld.

Binnen stonden lange tafels met allemaal lekkere fancy hapjes, terwijl er buiten in de gigantisch grote tuin gebarbecued werd door Franse chefs. Er werd goede Franse wijn geschonken en uiteraard Nederlands bier.

Het doel van de avond was vooral om contacten te leggen met andere Nederlanders die in Parijs wonen. Ik heb verschillende mensen gesproken zoals bijvoorbeeld de collega’s van mijn bijbaantje. Aangezien we als fietsgidsen altijd met een eigen groep op stap zijn, zie ik mijn medegidsen vrij weinig. Dit evenement was de perfecte gelegenheid om hen beter te leren kennen.

Iedereen mocht een ‘plus één’ meenemen en ik koos voor mijn (Franse) vriend. Het was erg leuk om andere Frans-Nederlandse stellen te spreken. We hadden het over cultuurverschillen, het leren van de Franse taal en de Nederlandse keuken.

Daarover zijn de Franse over het algemeen niet heel erg te spreken. Ze vonden het dan ook onbegrijpelijk dat men overenthousiast reageerde op het moment dat er een schaal bitterballen voorbijkwam. Maar aangezien ik bitterballen, als een van de weinige Nederlandse dingen, echt mis, was dat voor mij toch echt het hoogtepunt van de avond!

Groetjes, Merel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *