Niet strak in pak, maar op hardloopschoenen 

Een diploma ophalen? Voor de meeste studenten een kwestie van netjes verschijnen in pak of in een mooie jurk. Maar niet voor Matthew Verduyn Lunel (40) uit Herpen. Hij besloot zijn hbo-diploma Psychomotorische Therapie (PMT) op een heel bijzondere manier op te halen: hardlopend. Niet een paar kilometer, maar honderd.


Matthews route begon dinsdagavond om zes uur in zijn woonplaats Herpen (Noord-Brabant) en bracht hem dwars door Nederland naar de campus van Windesheim. Zijn eindstreep was niet bij een finishlijn vol met supporters, maar bij de balie van het A-gebouw. Daar wachtte afstudeerbegeleider Fred Dijk hem op met muziek en zijn diploma. Matthew had ook een zelfgemaakt cadeau mee om Fred te bedanken voor zijn hulp tijdens de opleiding.

Mentale uitdaging

Veel stukken liep hij alleen en in stilte. “Ik was tijdens deze run helemaal alleen. Als je een marathon loopt, staan mensen langs de weg te juichen, dat geeft een boost. Maar dit was mijn eigen run. Niemand kende mij, niemand moedigde mij aan en dat maakte het mentaal veel zwaarder.” Onderweg vertrouwde hij op een rugzak vol eten en de steun van zijn vrouw.

Over de helft van de run kreeg Matthew last. “Mijn loopvermogen was weg door kapotte voeten, wandelen lukte nog wel, maar kostte meer tijd.” Hij kwam woensdag rond half twee aan op de campus. Hij had gehoopt een stuk eerder aan te komen. “Ik ben uiteindelijk iets eerder gestopt, omdat ik niet voor die paar kilometers nog uren wilde lopen. Ik moet morgen ook gewoon weer aan de bak.” Uiteindelijk bleef de teller steken op 86 kilometer.

Wel wat gewend

In eerste instantie had hij zelfs het idee om 200 kilometer te lopen. Veel mensen zouden hem voor gek verklaren, maar Matthew haalt zijn schouders op. “Vorig jaar liep ik 172 kilometer door de bergen in Frankrijk, bijna 40 uur onafgebroken, maar nu ben ik ongetrainder dus deze afstand was genoeg. Ik moest mentaal echt sterk blijven, daar ligt ook de groei. Het mentale stuk is het allerbelangrijkste.” 

Lange studieroute

Tijdens de afronding van zijn opleiding zat er niks anders op dan een nieuwe fysieke uitdaging aangaan. “Elke mijlpaal in mijn leven verdient een fysieke beproeving, bij de opening van mijn praktijk voor psychomotorische therapie en training genaamd Wolfpack heb ik bijvoorbeeld ook een ultra run gedaan”, vertelt Matthew. Toen hij begon aan de opleiding dacht hij dat het zo gepiept was. ”Ik had tenslotte al een hbo-diploma. Maar het werd een lang traject, veel langer dan gedacht. De 100 kilometer staat voor mij symbool voor de lange weg die ik heb afgelegd tijdens deze opleiding.” 

Voor Matthew draait het niet alleen om het hardlopen, maar vooral om mindset. Volgens hem zijn gedachten ruis. “Of ze nou positief of negatief zijn, ze blijven komen. Het gaat erom hoe je er mentaal mee omgaat, ondanks pijn en vermoeidheid.” Dat is ook wat hij zijn cliënten meegeeft. “Ik kies altijd voor het moeilijkste pad, daardoor wordt het leven juist makkelijker. Als je dat elk jaar blijft doen, dan ga je zien dat je ineens veel meer kan.”

Een ander leven

Deze manier van denken ontstond voor hem nadat hij zestien jaar geleden een totaal andere weg in sloeg. ”Ik rookte, leefde echt heel ongezond en ik dacht dit gaat niet langer meer goed zo. Toen ben ik gestopt met roken, begonnen met sporten en vooral het veranderen van mijn mindset en sindsdien heb ik nooit meer teruggekeken.”

Tekst: Kyra Schuurkamp

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *