De kamer van Jochem Postma, student Industrieel Product Ontwerpen, lijkt op een galerie. Kast, bureau, muren… overal zijn zelfgemaakte schilderijen in felle kleuren te zien.
“Ik schilder en teken vooral omdat ik het interessant vind”, vertelt Jochem. “Meestal begin ik gewoon met een leeg doek en zie ik wel waar het heen gaat. Ik probeer nooit iets na te schilderen van anderen, dat vermoordt je creativiteit.” Hoewel hij zonder plan begint, krijgen veel werken achteraf een betekenis. “Een aantal van mijn kunstwerken gaat bijvoorbeeld over dingen die ik heb meegemaakt met vrienden.”
Hij wijst naar een kleurrijk schilderij van een hoofd met een bril. “Dit gaat over de connecties die je opbouwt met mensen om je heen. Die kunnen heel snel groeien, maar ook net zo snel kapotgaan. De kleuren rond het hoofd verbeelden die explosies.”
Goed gelukt
Ook op Jochems plafond hangt eigen werk: geschilderde billen. “Ik vind ze goed gelukt. Als ik op bed lig, kijk ik er de hele tijd naar. Ik maakte het met weinig motivatie, maar hoe vaker ik kijk, hoe blijer ik ermee ben.” Hoewel de billen nu nog in hun eentje hangen, is dat volgens Jochem slechts het begin. “Mijn doel is om uiteindelijk het hele plafond te vullen met kunst.”
Bewegend beeld
Zodra Jochem het gordijn dichttrekt en zijn ledlampen aanzet, verandert zijn hele kamer. De felle kleuren beginnen te gloeien, vormen lijken te bewegen, en ineens verschijnen er details op plekken waar je eerder niets zag. “Ik vind het leuk als kunst zich aanpast aan het licht. Alsof het een tweede laag heeft.”
Jochem ontdekte deze optische illusie toevallig. “Ik zag het bij oudere tekeningen. Nu doe ik het bewust.” Hij wijst naar een witte muur. “Op deze muur wil ik graag een grote poster maken met datzelfde effect.” Genoeg ruimte om de expositie uit te breiden dus.
tekst: Famke Schirm
foto boven: Hannah Hoekerswever
